رابطه امید به تحصیل با بهزیستی تحصیلی در دوران آموزش مجازی: بررسی نقش واسطه‌ای خودتنظیمی تحصیلی

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه‌گری خودتنظیمی تحصیلی در رابطه امید به تحصیل و بهزیستی تحصیلی بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دوره دوّم متوسطه شهرستان اوز واقع در جنوب استان فارس بود که از بین آن‌ها (1281 نفر) تعداد 519 نفر (174 پسر، 345 دختر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند؛ و به پرسشنامه های امید به تحصیل (خرمائی و کمری، 1396)، خودتنظیمی تحصیلی (هانگ و اُنیل، 2001) و بهزیستی تحصیلی (تومینین-سوینی و همکاران، 2012) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری spssv16 و amosv24 استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که امید به تحصیل هم به صورت مستقیم و هم از مسیر واسطه‌ای خودتنظیمی تحصیلی می تواند بهزیستی تحصیلی را پیش بینی کند. همچنین خودتنظیمی تحصیلی نیز به طور مستقیم بهزیستی تحصیلی را به صورت مثبت پیش‌بینی می‌کند. امید به تحصیل، خودتنظیمی تحصیلی را نیز به صورت معنی‌دار پیش‌بینی می‌کند. یافته های این پژوهش از دو بُعد نظری و عملی شامل مضامین جدیدی است. نتایج این پژوهش به لحاظ نظری به تایید نقش واسطه‌گری خودتنظیمی تحصیلی در رابطه بین امید به تحصیل و بهزیستی تحصیلی منجر شد. به لحاظ کاربردی نیز می توان با ارتقای امید به تحصیل و آموزش راهبردهای خودتنظیمی تحصیلی به بهزیستی تحصیلی دانش‌آموزان کمک نمود.

the relationship between academic hope and academic well-being during virtual education: investigating the mediating role of academic self-regulation

the purpose of this study was to investigate the mediating role of academic self-regulation in the relationship between academic hope and academic well-being. the research design was a description of the type of correlation and the research population included all students of the higher school in evaz city, located in the south of fars province, among them (1281 student) 519 student (174 boys, 345 girls) were selected by convenience sampling method; and answered the questionnaires of academic hope (khormaei & kamari, 2017), academic well-being (tuominen-soini et al., 2012), and academic self-regulation (hong & o’neil, 2001). spssv16 and amosv24 statistical software were used to analyze the data. the results of path analysis showed that the academic hope can predict academic well-being both directly and through the mediators of academic self-regulation. academic self-regulation also directly predicts positive academic well-being. academic hope also significantly predicts academic self-regulation. the findings of this research include new topics from both theoretical and practical dimensions. the results of this research theoretically confirmed the mediating role of academic self-regulation in the relationship between academic hope and academic well-being. practically, it can also help students’ academic well-being by promoting academic hope and teaching academic self-regulation strategies.