اثربخشی آموزش مهارت‎های اجتماعی - عاطفی بر روی مولفه‎های عملکرد تحصیلی دانش‎آموزان دختر

در این مطالعه، به بررسی اثربخشی آموزش مهارت‏های اجتماعی- عاطفی بر مولفه‏های عملکرد تحصیلی یعنی خودکارآمدی، برنامه‏ریزی، تاثیرات هیجانی، فقدان کنترل پیامد و انگیزش در دانش‎آموزان پرداخته شده است. روش پژوهش، از نوع آزمایشی با طرح پیش‎آزمون – پس‏آزمون و گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش دانش‎آموزان دختر منطقۀ 1 تهران بودند که در سال تحصیلی 97-1396 در پایۀ هشتم تحصیل می‎کردند و با روش نمونه‎گیری خوشه‏ای انتخاب و به روش تصادفی در گروه‎های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در پیش‎آزمون و پس‎آزمون آزمودنی‏ها، با استفاده از سیاهه‏ی مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر (1992)، و پرسشنامه‏ی عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) مورد ارزیابی قرار گرفتند. به گروه آزمایشی در یازده جلسه مهارت‏های اجتماعی- عاطفی با روش ycdi آموزش داده شد. در حالی‎که، در این مدت، گروه‏ کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلۀ آموزشی بر روی همۀ مولفه‎های عملکرد تحصیلی (خودکارآمدی، برنامه‏ریزی، تاثیرات هیجانی، فقدان کنترل پیامد و انگیزش) موثر است. از بین مولفه‎های عملکرد تحصیلی، آموزش مهارت‎های اجتماعی - عاطفی بر روی مولفۀ انگیزش بیشترین اثر و بر روی مولفه‏های اثر هیجانی و فقدان کنترل پیامد کمترین اثر را داشته است. توصیه می‎شود معلمان در کنار آموزش مهارت‎های شناختی به دانش‎آموزان به آموزش مهارت‎های عاطفی-اجتماعی نیز اقدام نمایند

the effectiveness of social-emotional skills with ycdi on behavioural disorders and academic performance of female high school students of district 1 tehran city

the study aims to examine the impact of social - emotional skills training on the components of educational performance (self - efficacy, planning, emotional effects, lack of outcome control and motivation). the research method was the experimental design and the research design was pre and post-test with control group. the study population consisted of all female students of the eighth - grade school of district 1 of tehran who studied in the 1396 - 97, and they selected by cluster sampling and replaced by random sampling in the experiment and control groups. in the pre-posttest participants, using the teenage inventory of social skills (tiss) and the educational performance pham-taylor questionnaire (ept) was evaluated. the experimental group was taught in 11 sessions of social-emotional skills in the ycdi method. whereas, the control group did not receive any training. the results of the study using the covariance analysis showed that educational intervention affects all components of academic performance (self - efficacy, planning, emotional effects, lack of outcome control and motivation). among the components of academic performance, education of social - emotional skills training on motivation component has the greatest effect and emotional effects and the lack of impact control has the least effect. it is recommended that teachers provide students with cognitive skills to train emotional and social skills.