اثربخشی آموزش مهارت‌های روانی- اجتماعی ویژه دختران فراری بر صمیمیت اجتماعی و احساس تنهایی آنان

میزان رو به افزایش فرار دختران از خانه، نشان‌دهنده لزوم مطالعه بیشتر این پدیده و بررسی علمی با رویکرد مداخله‌ای برای درمان آن است. هدف مطالعه‌ حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های روانی-اجتماعی بر افزایش صمیمیت اجتماعی و کاهش احساس تنهایی در دختران فراری ارجاع‌شده به مراکز ارشاد سازمان بهزیستی استان اصفهان بوده‌است.این مطالعه یک پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بوده است.  نمونه و روش نمونه‌گیری شامل 40 نفر از دختران فراری  14 تا 20 سال ساکن در مراکز ارشاد وابسته به سازمان بهزیستی استان اصفهان است که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند.ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش بسته آموزشی مهارت های روانی - اجتماعی ویژه دختران  فراری و پرسشنامه صمیمیت اجتماعی(آقا محمدی و همکاران،1390)  و مقیاس احساس تنهایی(راسل ، رپلو و فرگوسن، 1978 )بوده است. این بسته آموزشی که با تکیه  بر روش کیفی(تحلیل موضوعی) تدوین شده است برای اولین بار در ایران اجرا شد. نتایج کمی تحلیل کواریانس نشان داد آموزش مهارت‌های روانی -اجتماعی در 7 بعد و 13 جلسه آموزشی تاثیر معناداری بر افزایش صمیمیت اجتماعی وکاهش احساس تنهایی دختران فراری در گروه آزمایش داشته است (p<0/001).

the effectiveness of psycho-social training special for runaway girls on social intimacy and loneliness

increase of runaway incidence among girls needs to scientific investigation with regards to an interventional approach for etiology and treatment of this phenomenon in the country. this study is purposed to examine the efficacy of psychosocial skills training on improvement of social intimacy and decline of loneliness among refereed runaway girls to guidance centers of welfare organization in isfahan province. this is a quasi-experimental design with two experimental and control groups and pre and post test assessment. sample included 40 runway girls with a purposive sampling method which recruited in experimental and control groups randomly. the psychological rehabilitation training package, the social intimacy inventory (ssi; aghamohammadi, et al., 2011) and the loneliness questionnaire (uclq; russell, peplau & ferguson, 1978) were used in the present study. the results of covariate analysis showed that training of psychosocial skills significantly improved social intimacy and decline of loneliness among of runaway girls during pre test of in comparison to their performance on post test. findings showed that psychosocial skills training with seven dimensions during thirteen sessions have significant effect on improvement of social intimacy and decline of loneliness among runaway girls in the experimental group. teaching of psycho-social training special for runaway girls can improve social intimacy and decrease loneliness in them (p<0/001).