تحلیل روان‌سنجی پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تحلیل روان سنجی پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان دانشگاه‌های شهر تهران در سال 1400 بودند که از این میان 371 نفر دانشجو با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس بر مبنای پیشنهاد (کلاین ، 2010) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین (مارتین و بولیگر، 2018) و پرسشنامه مشارکت دوره دانشجو (دیکسون، 2015) پاسخ دادند. به‌منظور تعیین روایی عاملی پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین از تحلیل عاملی اکتشافی و برای بررسی همسانی درونی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین، به‌منظور مطالعه روایی سازه پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین، ضریب همبستگی آن با پرسشنامه مشارکت دوره دانشجو گزارش شد. نتایج تحلیل مولفه های اصلی با استفاده از چرخش ابلیمین نشان داد پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین از چهار عامل مشارکت همکلاسی‌ها، مشارکت چندوجهی، مشارکت مربی و مشارکت خودگردان تشکیل شده است. نتایج مربوط به همبستگی بین ابعاد پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین با پرسشنامه مشارکت دوره دانشجو به‌طور تجربی از روایی همگرای راهبردهای مشارکت آنلاین حمایت کرد. همچنین، ضریب همسانی درونی پرسشنامه راهبردهای مشارکت آنلاین (0.87=a) مطلوب گزارش شد. یافته های پژوهش نشان داد که ابزار حاضر برای سنجش راهبردهای مشارکت آنلاین در دانشجویان ایرانی ابزاری روا و معتبر است.

Psychometric Analysis Test of the Online Engagement Strategies Questionnaire among students

The aim of the present study was to investigate psychometric analysis of the Online Engagement Strategies Questionnaire. The method of study was descriptive and correlational. The statistical population was all students of Tehran universities in 1400, of which 371 students were selected as a sample use of convenience sampling method based on Klein (2010) proposal. In this correlation study, they completed the Online Engagement Strategies Questionnaire (Martin & Bolliger, 2018) and Student Course Engagement Questionnaire (Dixson, 2015). The exploratory factor analysis method and internal consistency were used to compute the Online Engagement Strategies Questionnaire’s factorial validity and reliability, respectively. Also, in order to examine the convergent validity of the Online Engagement Strategies Questionnaire, we studied correlations between different dimensions of Online Engagement Strategies Questionnaire with Student Course Engagement Questionnaire. The results of principal component analysis (PC) and oblimin rotation replicated 4 factor structures: peer engagement, multimodal engagement, instructor engagement & selfdirected engagement in the Iranian samples. Correlational analyses between Online Engagement Strategies Questionnaire’s factors with Student Course Engagement Questionnaire’s factors provided initial evidence for the Online Engagement Strategies Questionnaire convergent validity. Internal consistency for the Online Engagement Strategies Questionnaire’s factors was desirable (a=0.87). These findings provide evidence for the validity and reliability of the Online Engagement Strategies Questionnaire as an instrument to identification & assessment the online engagement main strategies among Iranian students.