بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی به شیوه گروهی بر مشکلات بین فردی و احساس تنهایی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی به شیوه گروهی بر مشکلات بین فردی و احساس تنهایی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم تبریز انجام شد. پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل انجام گردید. به همین منظور، یک مدرسه از ناحیه دو آموزش و پرورش، به صورت تصادفی ساده انتخاب شد و پرسشنامه های مشکلات بین فردی (iip32) و احساس تنهایی اشر، هایمل و رنشاو، در بین دانش آموزان اجرا شد (پیش آزمون). از بین دانش آموزانی که نمره آنان در هر دو پرسشنامه، یک انحراف معیار بالاتر از میانگین  بود، نمونه های پژوهش با روش هدفمند، انتخاب شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های زندگی با الگوی دهگانه به شیوه گروهی قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. در آخرین جلسه آموزش، هر دو گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند (پس آزمون). یک ماه بعد، آزمودنی های گروه آزمایش مجدداً پرسشنامه ها را تکمیل نمودند (پیگیری). داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس یک متغیری، t همبسته و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر کاهش مشکلات بین فردی و احساس تنهایی گروه آزمایش اثربخش بود و این کاهش در مرحله پیگیری یک ماهه نیز پایدار مانده بود. بنابراین، با آموزش مهارت های زندگی می توان مشکلات بین فردی و احساس تنهایی دانش آموزان را کاهش داد.

Evaluation of the Effectiveness of Group Life Skills Training on Interpersonal Problems and Feelings of Loneliness in Female High School Students in Tabriz

The aim of this study was to investigate the effectiveness of group life skills training on interpersonal problems and loneliness of female high school students in Tabriz. The research was conducted by quasiexperimental method with pretestposttest design and followup with the control group. For this purpose, a school from the two education districts was selected by simple random sampling and the Interpersonal Problems Questionnaire (IIP32) and Asher, Heimel and Renshaw's Feeling of Loneliness were administered to students (pretest). Among the students whose scores in both questionnaires were a standard deviation higher than the average, the research samples were selected by purposive method. Subjects were randomly divided into experimental and control groups and subjects in the experimental group were trained in life skills training with a tenpattern pattern for 12 sessions in a group manner for 12 sessions, but the control group did not receive any intervention. In the last training session, both groups answered the questionnaires (posttest). One month later, the subjects in the experimental group completed the questionnaires again (followup). Data were analyzed using oneway covariance and paired ttest. The results showed that life skills training was effective in reducing interpersonal problems and feelings of loneliness in the experimental group (P <0.01) and this reduction remained stable in the onemonth followup phase.