ارزیابی اثر ترکیب ژل آلوئه‌ورا و عصاره هیدرواتانولی شنبلیله بر بهبود روند التیام زخم تمام ضخامت برشی پوست در موش آزمایشگاهی دیابتی

تاخیر در روند التیام زخم یکی از عوارض دیابت است. بنابراین، از دیدگاه درمانی، تلاش برای پیدا کردن ترکیبات موثر در افزایش سرعت روند التیام زخم بسیار مهم است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات ترکیب ژل آلوئه ورا و عصاره هیدرواتانولی تخم شنبلیله بر روند التیام زخم در 54 سر موش مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. یک زخم تمام ضخامت برشی توسط پانچ بیوبسی 6 میلی متری بر پوست ناحیه پشت هر موش ایجاد شد. همه موش ها به سه گروه شامل: گروه دارونما، گروه های درمانی ژل آلوئه ورا 5% و ترکیب ژل آلوئه ورا 5% با عصاره هیدرواتانولی تخم شنبلیله 5% تقسیم شدند. سرعت بسته شدن زخم در هر روز تا 15 روز متوالی اندازه گیری شد. به لحاظ ریزبینی، روند ترمیم زخم از نظر میزان ادم، نفوذ سلولی، نوزایش عروقی و رسوب کلاژن بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت. میزان انقباض زخم در گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری (p<0/05) را نشان داد. میزان ادم در هر دو گروه درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش یافت، در حالی که نوزایش عروقی، نفوذ فیبروبلاست ها و تولید کلاژن افزایش نشان داد، که این افزایش در گروه درمانی با پماد ترکیبی از میزان بالاتری برخوردار بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تجویز موضعی ترکیب ژل آلوئه ورا 5% با عصاره هیدرواتانولی تخم شنبلیله 5% التیام زخم تمام ضخامت برشی پوست را در موش های دیابتی نوع 2 افزایش می دهد.

Assessment of the effect of co- administration of Aloe vera gel and Fenugreek seed hydroethanolic extract on the improvement of full-thickness excisional skin wound healing in diabetic mice

Many molecular methods have been used for diagnose is of canine leishmaniasis. These methods mainly rely on tissue specimens provided by invasive approaches for molecular detection of leishmaniasis. The aim of this study was to evaluate two noninvasive sling methods detection of Leishmaniasis using PCR method. For this purpose, a total of 60 dogs were selected and equally divided into three groups: pet dogs with cutaneous lesions (Group 1) pet dogs without cutaneous lesions (Group 2) and stray dogs (Group 3). After physical examination of dogs, eye swab and buffy coat sles were collected from each dog, also, tissue smears were prepared from the lesions of dogs in group 1. DNA of eye swab and buffy coat sles were extracted and used to detection of Leishmania species using PCR and seminested PCR tests. Blood smears were stained by Giemsa method for microscopic evaluation. Out of 60 dog, the DNA of four swab sles related to the dogs of Group3 and one swab and DNA of buffy coat sle in a dog in group 1 was infected with Leishmania infantum. Leishman bodies was only observed in tissue smear of one dog in group 1. Three positive sles were sequenced for confirmation of results. Based on the results of this study, Leishmania infantum infection is common among dogs in Mashhad area and it seems that ocular swab specimens can be used as a noninvasive method for molecular detection of leishmania infection in dogs.