مطالعه اثر کوآنزیم کیوتن در پیشگیری از آسیب‌های بافتی بیضه در موش‌های صحرائی دیابتی شده توسط آلوکسان

کوآنزیم کیوتن یک ویتامین و یا ماده شبه‌ویتامینی محسوب شده و مانند سایر ویتامین‌ها به طور طبیعی در منابع غذایی یافت می شود. در سال‌های اخیر داروهای مختلفی جهت درمان دیابت مفید شناخته شده اند، اما اثر درمـانی یـا محـافظتی تعـداد کمی از آنها از لحاظ ریزبینی مورد بررسی قرار گرفته اسـت. در مطالعه حاضر، اثر مکمل کوآنزیم کیوتن بر تغییـرات ساختار بافت بیضه در موش های صحرایی دیـابتی شده توسط آلوکسان مورد بررسی قرار گرفـت. تعداد 40 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به 4 گروه 10تایی تقسیم شدند. گروه اول به­عنوان شاهد، گروه دوم به‌عنوان کنترل کیوتن (mg/kg 75 به مدت یک ماه به‌طور خوراکی)، گروه سوم به‌عنوان دیابتی شده با آلوکسان (mg/kg 120 تک دوز به طور داخل صفاقی) و گروه چهارم به عنوان دیابتی تیمار با کیوتن در نظر گرفته شد. وزن بیضه، طول بیضه، ضخامت کپسول بیضه و ضخامت اپی تلیوم لوله های منی ساز و همچنین میزان تستسترون  خون در گروه های مختلف اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون‌های تعقیبی مقایسه ای چندگانه دانکن انجام پذیرفت. مکمل کیوتن  اثر تعدیل کننده‌ای بر آسیب بیضه ناشی از دیابت از خود نشان داد به طوری که، در این گروه ساختار بافتی بیضه نسبتاً طبیعی بود و چروکیدگی لوله‌های منی ساز و تخریب سلول‌های رده جنسی در مقایسه با گروه دیابتی بسیار اندک به نظر می رسید. همچنین، کیوتن توانست از گسترش عروق در فضای زیرکپسول و داخل کپسول بیضه که در گروه‌های دیابتی چشمگیر بود، جلوگیری کند. نتایج نشان داد که استفاده از کوانزیم کیوتن به عنوان یـک آنتـی‌اکـسیدان، بافت بیضه و سلول های اسپرماتوژنیک آن را در موش های صحرایی از آسیب ناشی از دیابت محافظت می‌کند.

The effect of coenzyme Q10 on the prevention of testicular tissue damages in Alloxan-induced diabetic rats

Coenzyme Q10 is considered as a vitamin or a vitaminlike substance which is found in food resources naturally like other vitamins. In recent years, several drugs have been used effectively for treatment of diabetes, but the treatment or protective effect of few of them have been studied microscopically. In the present study, the complementary effect of Q10 on testicular structure in alloxaninduced diabetic rats was studied. Forty male Wistar rats were randomly divided into four groups of 10 rats. The first group was the control group the second group was the control group treated with 75 mg/kg Q10 for one month, orally (gavage) the third one was the alloxaninduced diabetic treatment group in which a single dosage of 120 mg/kg alloxan was administered intra peritoneally, and the fourth group was the diabetic treatment group treated with Q10. The rats’ weight, testis weight, seminiferous tubule diameter, testicular capsule thickness and seminiferous tubular epithelium thickness were measured. Statistical analysis was performed using ANOVA and Duncan,s multiple range test. Q10 demonstrated a modifying effect on the diabetic rats’ testicular damage such that damages in tissue structure and the sex cells, as well as shrinkage of the seminiferous tubules were observed very slightly. Furthermore, Q10 could inhibit the infiltration of the vessels into and under the capsule space which was significant in diabetic group. The use of Q10 as an antioxidant significantly protected the spermatogenic cells, testicular capsule, testis weight, and seminiferous tubule diameter from the damage of diabetes in rats.