تغییرات غلظت فیبرینوژن و مسیرهای انعقادی گاو در دو فصل سرد و گرم یا زمستان و تابستان

فیبرینوژن یکی از فاکتورهای اصلی و مهم در انعقاد خون و نیز از پروتیین‌های مرحله حاد مثبت می‌باشد که در مواردی از جمله التهاب، عفونت و استرس میزان آن افزایش می‌یابد. سنجش مدت زمان ترومبین و ترومبوپلاستین فعال نسبی از آزمایش‌های غربالگری است که به منظور بررسی وضعیت سیستم انعقادی انجام می‌شود. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر فصل بر میزان فیبرینوژن و مدت زمان ترومبین و ترومبوپلاستین فعال نسبی گاو انجام شد. به منظور انجام این تحقیق از 10 راس گاو به ظاهر سالم متعلق به یک گاوداری دراطراف شهرستان یاسوج با رعایت شرایط استریل در دو فصل زمستان و تابستان خون‌گیری به عمل آمده وپلاسمای سیتراته جداسازی شد. میزان فیبرینوژن(fib) به روش انکسار سنجی رسوبی و مدت زمان پروترومبین (pt) و ترومبوپلاستین فعال نسبی(aptt) به روش کوآگولومتری اندازه‌گیری شد. آزمون‌های آماری نشان داد که بین میانگین میزان فیبرینوژن در تابستان و زمستان اختلاف آماری معنی‌دار وجود دارد (05/0p < ). اما تغییرات مدت زمان پروترومبین و ترومبوپلاسمین فعال نسبی به اندازه‌ای نبود که بین این پارامترها در فصل تابستان و زمستان اختلاف آماری معنی‌دار مشاهده شود (05/0p > ). نتیجه این‌که سرمای فصل زمستان می‌تواند میزان فیبرینوژن را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد، اما بر روی مسیرهای انعقادی تاثیر چندانی ندارد.نشریه آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی، 1392، دوره 7، شماره 2، پیاپی 26، صفحات 157-151.