مطالعه اثرات محافظتی پودر کدو بر آسیب بافت بیضه جنین موش های صحرایی حاصل از مادران دیابتی شده با آلوکسان

بروز ناهنجاری در ارگان های مختلف جنین و نوزادان حاصل از مادران دیابتی امروزه به خوبی ثابت شده است. با توجه به صدمات برگشت ناپذیر این بیماری در سیستم تولید مثل نوزادان، هر اقدامی که در جهت کاهش این ناهنجاری ها صورت پذیرد از اهمیت و ضرورت خاصی برخوردار است. در این مطالعه تجربی اثرات محافظتی پودر کدو در کاهش آسیب بافت بیضه جنین موش های صحرایی حاصل از مادران دیابتی بررسی گردید. موش های ماده آبستن به طور تصادفی به 4 گروه 10 تایی شامل: 1- گروه تیمار با پودر کدو، 2- گروه شاهد دیابتی، 3- گروه درمان (دیابتی شده و تیمار با پودر کدو) و 4- گروه شاهد سالم تقسیم شدند. مدل تجربی دیابت در موش های صحرایی مادر با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان منوهیدرات به میزان 120 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ایجاد شد. در گروه های اول و سوم پودر کدو به مدت 4 هفته و به میزان 2 گرم بر کیلوگرم وزن بدن گاواژ شد. تغییرات بافت‌شناسی و مورفومتری شامل وزن، قطر لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی و لایدیک بین گروه های مورد مطالعه مقایسه گردید. برای تحلیل آماری داده ها از روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی تو کی استفاده شد و مقادیر 05/0p < معنی دار در نظر گرفته شد. بافت بیضه در گروه شاهد دیابتی کاهش معنی داری در تعداد لوله های منی ساز در مقایسه با گروه شاهد سالم و درمان دیابتی داشت. سلول های زایا یا اسپرماتوگونی در گروه شاهد دیابتی حالت دژنره داشته و به طور پراکنده و با سیتوپلاسمی واکویله دیده شدند در حالی که، در گروه درمان دیابتی سلول های زایا با تعداد زیادتر و سیتوپلاسم عاری از واکویل مشاهده شدند. کاهش معنی داری وزن بیضه در گروه شاهد دیابتی نسبت به گروه درمان دیابتی وجود داشت. در گروه شاهد دیابتی سلول های زایا، لایدیگ، سرتولی و قطر لوله های منی ساز کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان داد. در گروه درمان دیابتی، پودر کدو باعث افزایش سلول های زایا، لایدیگ، سرتولی و قطر لوله منی‌ساز در مقایسه با گروه درمان دیابتی شد. نتایج نشان داد که پودر کدو بر آسیب بافت بیضه جنین موش های صحرایی حاصل از مادران دیابتی شده با آلوکسان دارای اثرات حفاظتی می باشد