بررسی تاثیر مصرف ساکارومایسس ‌سرویزیه فعال و غیرفعال و ترکیب آن‌ها بر عملکرد، سطوح آنتی‌اکسیدانی و شاخص‌ پراکسیداسیون چربی‌ در سرم خون بلدرچین‌ ژاپنی

باتوجه به اینکه تاثیرات مختلف پروپیوتیک ها ، پره‌بیوتیک ها و سین بیوتیک ها بر میزان تولید و رشد در جوجه‌های گوشتی بیان شده است، لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پروبیوتیک، پره‌بیوتیک و مخلوطی از آن دو بر عملکرد، سطوح آنتی‌اکسیدانی و شاخص‌ پراکسیداسیون چربی در بلدرچین‌های ژاپنی بود. بدین منظور، تعداد 192 قطعه جوجه یک روزه بلدرچین ژاپنی به طور تصادفی به 4 گروه با 4 تکرار 12 قطعه‌ای به صورت مخلوط تقسیم و به مدت 42 روز ارزیابی گردیدند. گروه شاهد فقط جیره پایه دریافت کرد، ولی در گروه دوم (گروه پروبیوتیک) مخمر ساکارومایسس سرویزیه فعال به میزان یک ‌گرم در کیلوگرم دان، در گروه سوم (گروه پره‌بیوتیک) مخمر ساکارومایسس سرویزیه غیرفعال به میزان نیم‌ گرم در کیلوگرم دان و در گروه چهارم (گروه سین‌بیوتیک) نیم‌ گرم مخمر ساکارومایسس سرویزیه+250 میلی‌گرم از مخمر ساکارومایسس سرویزیه غیرفعال در کیلوگرم دان به جیره پایه اضافه گردید. نتایج نشان داد کهمیانگین سطح سرمیمالون دی آلدئید (mda) فقط در جنس نر بین گروه های مختلف دارای اختلاف معنی‌دار بود (0.05>p). همچنین گروه چهارم با بیشترین میزان mda با گروه سوم با کمترین میزان mda، دارای اختلاف معنی‌دار بود (0.05>p). میانگین سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (tac) در گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری نداشت. از طرف دیگر میانگین میزان مصرف خوراک و میانگین وزن بدن در کل دوره نگه داری در گروه های دوم و سوم نسبت به گروه شاهد افزایش و میزان ضریب تبدیل غذایی نیز در گروه های مذکور نسبت به گروه شاهد و سین‌بیوتیک کاهش معنی‌داری داشت. بهترین میزان بازده لاشه نیز در گروه پره‌بیوتیک مشاهده شد. پروبیوتیک و پره‌بیوتیک مورد استفاده تنها در عملکرد بلدرچین ژاپنی تاثیر مثبتی داشتند، ولی تاثیر مشخصی بر سطح سرمی mda وtac سرم خون بلدرچین‌های ژاپنی نشان ندادند.