مطالعه تاثیر مصرف یک دوز کراک مورد استفاده معتادان ایرانی بر پاسخ بیگانه‌خواری نوتروفیل‌ها در موش صحرایی

امروزه یکی از مشکلات جوامع بشری استفاده از مواد مخدر به خصوص کراک می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مصرف یک دوز کراک بر پاسخ بیگانه خواری نوتروفیل ها در موش صحرایی بود. بدین منظور 30 سر موش صحرایی نر ویستار در 5 گروه 6 تایی به طور تصادفی تقسیم و در آکواریوم‌های شیشه‌ای با 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی و شرایط یکسان تغذیه‌ای و دسترسی آزاد به آب نگه داری شدند. بعد از عادت کردن به محیط جدید، کراک با دوز mg/kg 7.8، به چهار گروه تیمار به صورت داخل صفاقی تزریق شد. از گروه اول  3 ساعت، از گروه دوم  6 ساعت، از گروه سوم 24 ساعت و از گروه چهارم 1 هفته بعد از تزریق و از گروه شاهد در همان روز اول، خون‌گیری بعد از بی‌هوشی با اتر، از طریق ورید دم به عمل آمد.  قدرت بیگانه خواری نوتروفیل ها بعد از مجاورت با مخمر ارزیابی گردید. کاهش معنی‌دار در تعداد گلبول های سفید در زمان های 3 و 6 ساعت بعد از تزریق و کاهش معنی‌دار در تعداد نوتروفیل‌ها و افزایش معنی‌دار در تعداد لنفوسیت ها در زمانهای 3، 6 و 24 ساعت بعد از تزریق مشاهده شد (0.05>p). قدرت بیگانه خواری نوتروفیل ها نیز در زمان های  3 و 6 ساعت بعد از تزریق کاهش آماری معنی‌داری نشان داد (0.05>p)، که این امر احتمالاً می‌تواند ناشی از تاثیر کراک بر مهاجرت بافتی، کاهش عمر نوتروفیل ها‌ و یا احتمالاً افزایش تولید رادیکال های آزاد توسط این ماده مخدر باشد. بنابراین مصرف کراک می‌تواند زمینه را برای ایجاد عفونت با کاهش تعداد گلبول های سفید و کاهش قدرت بیگانه خواری نوتروفیل ها هموار کند.