مقایسه هیستوپاتولوژی اثرات مخلوط عصاره آبی دارچین و عسل با سیلور سولفادیازین بر ترمیم زخم‌ سوختگی آلوده به پزودوموناس آئروژینوزا در پوست موش صحرایی

پزودوموناسآئروژینوزا یکی از باکتری های پاتوژن فرصت طلب بوده و در تمام محیط ها یافت می شود و بیشترین عامل عفونت در سوختگی ها شناخته شده است. هدف از این مطالعه، مقایسه هیستوپاتولوژی اثرات عصاره آبی دارچین و عسل با سیلور سولفادیازین بر ترمیم زخم های سوختگی درجه 2 آلوده به پزودوموناسآئروژینوزا در پوست ناحیه پشت موش صحرایی می باشد. بدین منظور 60  سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به چهار گروه تجربی با 15 سر موش در هر گروه، تقسیم شدند. پس از بیهوشی، سوختگی درجه 2 به قطر 12 میلی متر در ناحیه پشت موش ها ایجاد شد، سپس مقدار cfu/ml 108×5/1باکتری پزودوموناسآئروژینوزا سویه pao1 به طور یکنواخت روی زخم تمام موش ها منتقل گردید. هر 12 ساعت، سیلور سولفادیازین در گروه 1 ، عسل در گروه 2 و مخلوط عصاره آبی دارچین و عسل در گروه 3 روی زخم محل سوختگی مالیده شد و گروه چهار نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. در روز های  7، 14 و 21 بعد از سوختگی، هر بار تعداد 5 سر موش از هر گروه انتخاب و پس از القای بیهوشی و اندازه گیری دقیق قطر زخم با کولیس، نمونه برداری برای کشت میکروبی و انجام هیستوپاتولوژی از محل زخم انجام گرفت. بررسی های میکروب شناسی نشان داد که در تمام گروه ها غیر از گروه شاهد، رشد میکروب متوقف شده بود. مشاهدات هیستوپاتولوژی از لحاظ ترمیم محل زخم و همچنین اندازه گیری قطر زخم نشان داد که اختلاف معنی داری در روزهای 7، 14 و 21 بین گروه های تیمار و شاهد وجود دارد (p<0/05)، به طوری که روند ترمیم در روز 21، در گروه تیمار با مخلوط عصاره آبی دارچین و عسل نسبت به سیلور سولفادیازین بهتر و نسبت به عسل ضعیف تر بود. با توجه به نتایج حاصله ، در درمان زخم های سوختگی عفونی می توان از عسل و مخلوط عصاره آبی دارچین و عسل استفاده کرد.

A comparative study of histopathological effects of aqueous extract of cinnamon and honey with sulfadiazine on skin burn wound healing in rats infected with Pseudomonas aeuroginosa

Pseudomonas aeruginosa, a ubiquitous opportunistic pathogen, is the most common infective agent of burn wounds. The aim of this study was to compare the histopathological effect of a mixture of aqueous extract of cinnamon and honey with silver sulfadiazine on the healing of Pseudomonas aeruginosa infected second grade skin burn wounds in rats. To this end, 60 male rats were randomly assigned to four experimental groups (15 rats in each group). After inducing anesthesia, second grade burn wound with the diameter of 12 mm was created in the dorsal region of rats. Then, 1.5×108 cfu/ml P. aeruginosa PA01was equally bestrewed on the wound of all rats. Every 12 hours, silver sulfadiazine (group 1), honey (group 2) and aqueous extract of cinnamon and honey (group 3) were applied to the wounds and group 4 was kept as control. On days 7, 14, and 21, five rats were selected from each group at each time point and after inducing anesthesia and measuring the diameter of the wound by coliseum, microbial and histopathological samples were taken from the wounds. Microbial studies showed that in all groups except the control group, the growth of the microbe was stopped. Histopathological observations regarding wound healing and diameter showed that there was a significant difference between treatment groups and the control group on days 7, 14 and 21 (p<0.05). On the 21st day, the extract of cinnamon and honey group had superior wound healing than silver sulfadiazine group but inferior in comparison to honey. According to the results btained, it is possible to utilize honey and mixture of aqueous extract of cinnamon and honey for treatment of infected skin burn wounds.