تاثیر نانو‌ذرات سلنیوم و سلنیت ‌سدیم بر شاخص‌های ایمنی هومورال بلدرچین‌های تحت استفاده از غذاهای آلوده به آفلاتوکسین b1

سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب و ضروری برای سلامت طیور و نیز یکی از بیوکاتالیزورها و اجزای پر‌شمار عملکرد آنزیم‌هاست که جهت بهبود عملکرد سیستم ایمنی، سلامتی و عملکرد تولیدی لازم است. مطالعه حاضر به منظور بررسی قابلیت مهار آفلاتوکسین b1   توسط دو منبع مختلف سلنیومی و مقایسه اثر نانو سلنیوم و سلنیت ‌سدیم بر ایمنی هومورال بلدرچین ها انجام گردید. تعداد 240 قطعه جوجه بلدرچین در شش گروه آزمایشی شامل 1 کنترل، بدون آفلاتوکسینb1 و بدون نانو سلنیوم و سلنیت سدیم، 2 با ppm1 آفلاتوکسینb1 و بدون نانو سلنیوم و سلنیت سدیم، 3 ppm1 آفلاتوکسین b1با ppm0.3 نانو سلنیوم، 4 ppm 1 آفلاتوکسین  b1 با ppm0.3 سلنیت سدیم، 5 ppm 1 آفلاتوکسین b1با ppm0.6 نانو سلنیوم، 6 ppm  1 آفلاتوکسین b1 با ppm0.6 سلنیت سدیم، و در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی در 4 تکرار و هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه اختصاص یافتند. به منظور بررسی پاسخ ایمنی هومورال 0.2 میلی لیتر سوسپانسیون گلبول قرمز گوسفند در 35 روزگی به عضله سینه بلدرچین تزریق و یک هفته بعد از تزریق خون گیری انجام شد. واکسن نیوکاسل در 28 روزگی تزریق و دو هفته بعد تیتر آنتی بادی تعیین شد. بالاترین میزان تیتر آنتی بادی علیه سوسپانسیون گلبول قرمز گوسفند (srbc) مربوط به گروه دریافت کننده ppm 0.6نانوسلنیوم بود (p<0.01). نتایج نشان داد ‌که نانو سلنیوم در مقایسه با سلنیت سدیم منجر به بهبود سیستم ایمنی هومورال و پارامتر های بیوشیمیایی سرم می شود.