تنوع ژنتیکی کلروپلاستی و جریانات ژنی در گونه‎های گلابی با استفاده از نشانگر Caps

مناطق غیرکد‎کننده برای ارزیابی گروه‎بندی‎های فیلوژن در جنس pyrus بسیار قابل استفاده است زیرا این مناطق کمتر عملکردی بوده و بنابراین تنوع آن‎ها تحت تاثیر انتخاب خنثی ‎است. در این پژوهش، روش توالی‎های چندشکل تکثیر شده شکسته شده (cleaved amplified polymorphic sequence: caps) برای تجزیه سه ناحیه بسیار متغیر در نواحی بین‎ژنی dna کلروپلاست در 73 رقم بومی و ژنوتیپ وحشی گلابی ایرانی و اروپایی (pyrus communis)، نه رقم ژاپنی p. pyrifolia, syn. p. serotina و یک ژنوتیپ چینیp. × bretscheideri مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه ژنوم کلروپلاست 83 رقم و ژنوتیپ‎ با استفاده از سه جفت آغازگر کلروپلاستی و سه آنزیم برشی tru1i، bsuri و rsai، پانزده هاپلوتیپ را شناسایی کرد. هاپلوتیپ h1 بالاترین فراوانی را در بین ارقام اروپایی نشان داد و هاپلوتیپ‎های h10، h7 و h4 منحصراً در ارقام و ژنوتیپ‎های ایرانی مشاهده شد. در کل، نشانگر caps ارقام و ژنوتیپ‎های وحشی مورد بررسی در این مطالعه را به پنج گروه جداگانه تقسیم کرد و ارقام ژاپنی در این دندروگرام با ژنوتیپ‎های ایرانی هم‎گروه بودند. این نتایج فرضیه ردپای ژنتیکی روی ژرم‎پلاسم گلابی ایرانی را توسط دورگ‎گیری گلابی‎های کشت شده آسیای شرقی و اروپایی و جریان‎های ژنی از گونه‎های وحشی به اهلی، تایید کرد.