تهیه هیبریدهای چغندرقند حامل ژن مقاومت به بیماری ریزومانیا و مقایسه عملکرد و کیفیت آن‌ها

در این تحقیق با استفاده ازگرده‌افشان‌ها و سینگل‌کراس‌های حامل ژن rz1، تعداد 44 هیبرید چغندرقند تهیه شد و در دو مزرعه با آلودگی طبیعی به بیماری ریزومانیا در فارس و خراسان مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای این کار ابتدا بذر شش گرده‌افشان دیپلویید به همراه هفت سینگل‌کراس برای تهیه استکلینگ (stekling) در مزرعه کشت شد. بعد از زمستان‌گذرانی ریشه‌چه‌ها در قطعات ایزوله، والدین پدری و مادری تلاقی شدند و بذر هیبرید از پایه مادری برداشت شد. در سال‌های 1387و 1388 هیبریدهای حاصل به همراه ارقام شاهد مقاوم و حساس در قالب یک آزمایش 49 رقمی در دو مزرعه آلوده به ریزومانیا در استان‌های فارس و خراسان از نظر عملکرد و بیماری مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تجزیه خوشه‌ای حاصل از ارزیابی دو ساله در دو منطقه بر مبنای عملکرد و کیفیت محصول و همچنین شدت آلودگی به بیماری ریزومانیا نشان داد که هیبریدهای 26388*(7112*sb36)، 26388*(231*sb36)، 26388*(436*sb36)، 27645*(419*sb36)، 27645*(231*sb36)، و 26388*(419*sb36) با شاهد های برتر آزمایش (لاتیتیا و فلورس) در یک گروه دسته‌بندی شدند. با توجه به عملکرد و شدت آلودگی به بیماری، گرده‌افشان‌های 26388 و 27645 برای تهیه هیبریدهای برتر انتخاب شدند.