مقاومت نسبی برخی ژنوتیپ های بومی و تجاری گیلاس و آلبالو به Pseudomonas syringae

در این تحقیق که در سال 1389-1388 در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر انجام شد، مقاومت نسبی شاخه و برگ شانزده ژنوتیپ محلی و هفت رقم تجاری گیلاس و آلبالو به باکتری pseudomonas syringae در شرایط گلخانه‌ای بررسی شد. ارزیابی مقاومت شاخه‌های بریده با مایه‌زنی شاخه‌های زمستانه و ارزیابی مقاومت برگ با سه روش مایه‌زنی مستقیم باکتری، مایه‌زنی در محیط آب-آگار و مایه‌زنی با استفاده از پمپ خلا انجام شد. به منظور تهیه زادمایه باکتری، از یک جدایه بیماریزای p. syringae که از درخت گیلاس آلوده در کرج جداسازی و با آزمون‌های فنوتیپی و مولکولی شناسایی شده بود، استفاده شد. بر اساس نتایج، تنوع گسترده‌ای در واکنش ارقام و ژنوتیپ‌های مختلف به این بیماری دیده شد. گروه‌بندی بر اساس طول نکروز در شاخه نشان داد که 5/43% ارقام و ژنوتیپ‌ها مقاوم، 5/43% حدوسط و 13% حساس بودند. آلبالوی همدان و گیلاس kb8 به ترتیب به عنوان حساس‌ترین و مقاوم‌ترین ژنوتیپ‌ها شناسایی شدند. بررسی روش‌های مختلف مایه‌زنی برگ نشان داد که روش پمپ خلا بهترین روش برای ارزیابی مقاومت برگ است. بر این اساس، 6% ژنوتیپ‌ها به طور نسبی مقاوم، 35% حدوسط و 59% حساس گروه‌بندی شدند، گیلاس‌های بلامارکاد و دیررس دانشکده حساس‌ترین و آردی جوبلیوم مقاوم‌ترین ژنوتیپ‌ها شناسایی شدند. با توجه به عدم مشاهده همبستگی بین مقادیر مقاومت شاخه و برگ، حساسیت یا مقاومت برگ نمی‌تواند ملاک مقاومت شاخه به شانکر باکتریایی باشد.