تنوع ژنتیکی برخی ژنوتیپ های بومی آلبالو در ایران بر اساس نشانگرهای مورفولوژیکی و مولکولی

در پژوهش حاضر تنوع ژنتیکی نوزده ژنوتیب آلبالوی بومی کشور از استان‌های آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، کردستان، تهران، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان، کرمان، خراسان رضوی، البرز، فارس و رقم اردی بوترمو از مجارستان به عنوان شاهد، به کمک نشانگرهای مورفولوژیکی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول سی و چهار صفت کیفی و یازده صفت کمی مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه واریانس تفاوت معنی‌داری در سطح احتمال 1% بین ژنوتیپ ها برای اکثر صفات نشان داد. تجزیه به عامل ها، صفات را در چهار گروه عاملی جای داد که مجموعا 86/71 درصد از واریانس کل را توجیه کردند. تجزیه کلاستر براساس داده‌های مورفولوژیکی نیز ژنوتیپ‌ها را در چهار گروه قرار داد. گروه اول شامل سه ژنوتیپ پاکوتاه bo ah v1524 از یاسوج، bo ka v282 از کردستان و bo ga v6442 از خراسان و گروه دوم شامل ژنوتیپ bo la v181 از استان تهران بود که بیشترین ارتفاع درخت را داشت. در آزمایش دوم از نشانگر های مولکولی rapd استفاده شد. سیزده آغازگر مورد استفاده 144 باند تولید کردند که 117 باند چند شکل بودند. محدوده تشابه ژنتیکی ژنوتیپ ها بین 30/0 تا81 /0 بود. تجزیه کلاستر، ژنوتیپ‌ها را با تشابه ژنتیکی 54/0 به شش گروه تقسیم کرد، به طوری که تقریباً اکثر ژنوتیپ‌های یک استان با هم گروه‌بندی شدند. در این گروه‌بندی نیز سه ژنوتیپ پاکوتاه bo ah v1524 از یاسوج، bo ga v6442 از خراسان و bo gh v255 از اصفهان در یک زیر گروه کنار هم جای گرفتند.