بررسی بخشی از فلور منطقه رَمین و بِریس در چابهار، استان سیستان و بلوچستان

در پژوهش حاضر بخشی از فلور منطقه بِریس و رَمین در حوزه چابهار (جنوب‌شرقی بلوچستان) با مساحت حدود 17155 هکتار، ارتفاع 10 متر از سطح دریا و متوسط بارندگی سالانه 7/124 میلی‌متر مطالعه شد. نمونه‌های گیاهی جمع‌آوری و به روش‌های علمی شناسایی شدند. فهرست گونه‌های گیاهی، فرم رویشی، پراکنش جغرافیایی و وضعیت حفاظتی آن‌ها تهیه شد. در مجموع، 56 گونه متعلق به 46 سرده و 22 تیره در منطقه شناسایی شدند. گندمیان (poaceae) با 7 گونه، اسفناجیان (chenopodiaceae)، بقولات (fabaceae)و گاوزبانیان (boraginaceae) هرکدام با 6 گونه و پنیرکیان (malvaceae) با 5 گونه به‌ترتیب بزرگ‌ترین تیره‌های گیاهی منطقه بودند. سرده‌های گندکنف (abutilon) با 5 گونه، آفتاب‌پرست (heliotropium) و اویارسلام (cyperus) هر‌یک با 3 گونه، acacia، tephrosia و cenchrus هر‌یک با 2 گونه بزرگ‌ترین سرده‌‌های منطقه بودند. فراوانی کامفیت‌ها، تروفیت‌ها و فانروفیت‌ها به‌ترتیب 4/30، 8/17 و 8/26 درصد بود. حضور 4/46 درصد عناصر صحرا سندی، 4/30 درصد ایران تورانی و صحرا سندی و 8/26 درصد درختچه‌های گرمسیری، معرف سیمای رستنی‌های منطقه از نوع درختچه‌زار به‌شدت خشکی‌پسند (شبه‌ساوانا) است.