ساختار ژنتیک جمعیت و تنوع ژنتیکی ماهی سوکلا (rachycentron canadum) در خلیج فارس و دریای عمان با روش aflp

ساختار جمعیتی و تنوع ژنتیکی جمعیت‌‌های ماهی سوکلای معمولی در خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از نشانگرهای مولکولی aflp مطالعه شد. از دو منطقه در خلیج فارس (بوشهر و هندیجان) و دو منطقه در دریای عمان (جاسک و چابهار) تعداد 70 نمونه جمع‌‌آوری شد. درمجموع 557 باند قابل امتیازدهی با استفاده از 10 ترکیب آغازگرهای دو آنزیم ecori/msei به دست آمد که 243 عدد از آنها چندشکلی نشان داد. در هر جفت آغازگر، به­طور متوسط 43.6 درصد از جایگاهها چندشکلی را نشان دادند. میزان تنوع ژنتیکی 0.29 بود و بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی به ترتیب به جمعیت چابهار (0.37) و جمعیت بوشهر (0.27) تعلق داشت. آنالیز واریانس مولکولی، اختلاف بین جمعیت‌‌ها را نشان داد. شاخص fst، بین 0.024 تا 0.02 محاسبه شد که نشان‌‌دهندۀ اختلاف ناچیز بین جمعیت‌‌های درون خلیج فارس است. اختلاف بین جمعیت خلیج فارس و دریای عمان در حد متوسطی بود. فاصلۀ ژنتیکی و رابطۀ فیلوژنتیکی، الگوی واضحی از جدایی جمعیت‌‌های خلیج فارس و دریای عمان نشان داد. میزان مهاجرت بین جمعیت‌‌ها در حد کمی محاسبه شد. به‌‌طور کلی، نتایج فاصلۀ ژنتیکی، شاخص fst و نمودار حاصل از آنالیز pca نشان می‌‌دهد جمعیت‌‌های درون خلیج فارس از یکدیگر جدا نیست و نمونه‌‌های خلیج فارس از جمعیت جاسک و چابهار جدا است.

Population Genetic Structure and Genetic Diversity of Cobia (Rachycentron canadum) in the Persian Gulf and Makran Sea

The population structure and genetic diversity of Cobia (Rachycentron canadum) fish were studied in the Persian Gulf and Oman Sea using AFLP molecular markers. In the present study, 70 samples were collected from the Persian Gulf (Bushehr, Hendijan, and Dayyer) and 2 regions of the Makran Sea (Bandar Abbas and Chabahar). The results indicated that 557 loci were amplified by 10 pairs of primers and 243 loci showed polymorphism. An average of 43.6% of polymorphic loci was amplified for each primer combination. The genetic average diversity was 0.29. The highest and lowest genetic diversities were observed in the samples obtained from Chabahar (0.37) and Bushehr, respectively. Variance analysis showed that there was a significant difference between the studied populations in terms of genetic diversity. The coefficient of genetic differentiation between the populations (FST) ranged from 0.024 to 0.204 indicating a low level of gene differentiation within the population in the Persian Gulf, while gene differentiation between the populations in the Persian Gulf and Makran Sea was intermediate. The genetic distance and phylogenetic tree showed a clear pattern of the separation of populations of the Persian Gulf and Makran Sea. Gene flow (Nm) between the populations was measured to be 0.9310.6 based on the genetic differentiation coefficient between the populations, indicating that there was l gene flow between the populations. Therefore, the results of clustering, genetic distance, Fst index, and PCA analysis revealed that the Persian Gulf populations were not separated, but they were separated from Jask and Chabahar populations.