بررسی روابط تبارزایی جنس turcinoemacheilus در ایران براساس صفات استخوان‌‌شناسی

این پژوهش به‌‌منظور بررسی تبارزایی اعضای جنس turcinoemacheilus براساس صفات استخوان‌‌شناسی در ایران انجام شد. درمجموع 25 قطعه ماهی از چهار گونۀ جنس turcinoemacheilus در دو حوضۀ تیگریس و اصفهان در جایگاه درون‌‌گروه و گونۀ cobitis linea در جایگاه برون‌‌گروه در نظر گرفته شد. اجزای اسکلتی نمونه‌‌ها پس از شفاف‌‌سازی و رنگ‌‌آمیزی بررسی شد. درمجموع 19 حالت صفت نشان‌‌دهندۀ تغییرات درون آرایه‌‌های مطالعه‌‌شده، توصیف شد. آنالیز تبارزایی با استفاده از صفات استخوانی برپایۀ روش بیشینۀ پارسیمونی انجام شد. طبق نتایج، پارسیمونی‌‌ترین درخت با طول درخت معادل 29، شاخص ثبات یک (1=ci) و شاخص بقای یک (1=ri) به دست آمد. گونه‌‌های t. hafezi و t. bahaii با پشتیبانی 76 درصد در یک گروه خواهری و دو گونۀ t. kosswigi و t. saadii با پشتیبانی 97 درصد در کلاد دیگر قرار گرفتند. وجود ملاج جانبی در t. hafezi، هم‌‌پوشانی دیوارۀ جانبی داخلی خودکامی با دیوارۀ جانبی خلفی استخوان ومر، تقارن در بخش خلفی استخوان خودکامی و واگرایی زائده‌‌های عصبی خونی نسبت به هم در t. kosswigi، نسبت برابر طول زائدۀ بالارونده به زائدۀ افقی در استخوان پیش‌‌فکی و رسیدن اولین پتریگیوفور بالۀ پشتی به مهرۀ 17 در t. bahaii ازجمله صفات استخوانی متمایزکننده در بین گونه‌‌های مطالعه‌‌شده است.

Phylogenetic Relationships of the Genus Turcinoemacheilus in Iran using Osteological Characteristics

Abstract This study was conducted to examine the phylogenetic relationship of the genus Turcinoemacheilus in Iran based on osteological characteristics. A total of 25 fish specimens of four species belonging to the genus Turcinoemacheilus from Tigris and Isfahan basins were considered as ingroup and Cobitis linea as outgroup. The skeletal elements were examined after clearing and staining. A total of 19 characterstates were described that showed differences between the studied taxa. Phylogenetic analysis was performed using osteological characters with the maximum parsimony method. Based on the results, the most parsimonious tree with a length of 29, the consistency index of 1, and a retention index of 1 was obtained. Turcinoemacheilus hafezi and T. bahaii with 76% support were in a sister group and the two species of T. kosswigi and T. saadii with 97% support were in another clad. The presence of the lateral fontanel in T. hafezi, the overlap of the internal lateralwall of autoplatinii with posterior lateralwall of the ethmoid, symmetry of the posterior part of the autoplatinii and divergence of the hemal spin’s process in T. kosswigi, ratio of the ascending process to the horizontal process of the maxillary, and beginning of the first dorsalfin petrigiophore to vertebra 17 in T. bahaii were distinguishing osteological characters of the studied species.