تنوع گیاهی منطقۀ شکارممنوع سربند (دیباج، استان سمنان)

در پژوهش حاضر، فلور منطقۀ سربند دیباج بررسی شده است. منطقۀ شکارممنوع سربند با مساحت تقریبی 4 هزار هکتار و گسترۀ ارتفاعی 2000 تا 3650 متر در 12 کیلومتری شمال‌شرقی شهر دیباج (52 کیلومتری شمال دامغان، استان سمنان) واقع‌شده و بر اساس طبقه‌بندی دومارتن دارای اقلیم خشک و میانگین بارندگی سالانه 137.5 میلی‌متر است. درمجموع، 285 گونه متعلق به 178 جنس و 45 تیره شناسایی شدند. تیره‌های asteraceae (تیرۀ گل ستاره‌ای) با 22 جنس و 40 گونه،brassicaceae  (تیرۀ کلم) با 25 جنس و 32 گونه و poaceae (تیرۀ گندم) با 16 جنس و 26 گونه تیره‌های بزرگ منطقه و جنس‌های astragalus (گون) با 12 گونه، allium (پیاز) با 7 گونه، cousinia (هزارخار) و alyssum (قدومه) با 6 گونه وgagea (نجم طلایی) با 5 گونه دارای بیشترین غنای گونه‌ای هستند. بررسی پراکنش جغرافیایی گونه‌های گیاهی منطقه نشان داد 60.52 درصد گونه‌ها به ناحیۀ ایرانی تورانی، 20.67 درصد به نواحی ایرانی تورانی/اروپا سیبری و غیره تعلق دارند. همی‌کریپتوفیت‌ها (54.67 درصد) بیشترین شکل زیستی منطقه را تشکیل داده‌ا‌ند. از مجموع گیاهان شناسایی‌شده در منطقه، 36 گونه انحصاری ایران و 44 گونه دارای ارزش دارویی هستند. بر اساس معیارهای اتحادیه بین‌المللی حفاظت طبیعت 33 گونه در فهرست گونه‌های در معرض خطر قرار می‌گیرند که از این تعداد، 4 گونۀ cousinia rhabdodes، astragalus catacamptus، a. megalocystis و a. perdurans جزو گونه‌های آسیب‌پذیر منطقه هستند.