ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی منطقۀ تشان شهرستان بهبهان براساس روش پرالونگ به منظور دستیابی به توسعۀ پایدار

وجود مکان های ویژۀ زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی و به تعبیری ژئوسایت و ژئومورفوسایت بسترهای لازم جهت توسعۀ ژئوتوریسم می باشند. ژئومورفوسایت ها به خودی خود و یا در ترکیب با مواریث فرهنگی تاریخی و اکولوژیکی توان های بالقوه ای را در راستای گردشگری عرضه میدارند.توسعه گردشگری واستفاده ازجاذبه‌های متعدد طبیعی وتاریخی راهبردی اساسی جهت دستیابی به توسعه پایدارمی‌باشد.هدف از این پژوهش ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی لندفرم ها و آثار تاریخی منطقۀ تشان در استان خوزستان و تعیین جایگاه گردشگری آن بااستفاده از روش پرالونگ میباشد. به همین منظور از نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی و همچنین بررسی اسناد، کتب تاریخی و مشاهدات میدانی استفاده و میزان توانمندی های ژئوتوریستی منطقه مشخص شده است. نتایج ارزیابی ها نشان می دهد که محدودۀ تاریخی تشان (کلگهزار) با کسب امتیاز 0.62 عیار گردشگری و 0.46 میانگین ارزش بهره وری و به دلیل برخورداری از آثار باستانی و جایگاه ویژه تاریخی بیشترین پتانسیل جذب توریسم و گردشگر را در منطقه دارد. غار پاپری تشان با کسب امتیاز 0.54 عیار گرشگری و 0.40 میانگین ارزش بهره وری در رتبۀ دوم می‌باشد. بر همین اساس محدودۀ تنگ بَن و همچنین چشمه و استخر طبیعی سرجوشر تشان به‌ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. پتانسیل هاوجاذبه های فراوان غارپاپری نشان میدهد که درصورت توجه بیشتروایجادزیرساخت های مناسب درآینده ازارزش بهره وری به مراتب بیشتربرخوردارشودوگردشگران زیادی را به خودجذب نماید.