رابطه‌ی تصویر ذهنی بدنی و خودکارآمدی در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی همدان

زمینه و هدف: تصویر ذهنی بدنی یکی از اصلی ترین فاکتورهای خودکارآمدی محسوب می شود لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی رابطه ی تصویر ذهنی بدنی با خودکارآمدی دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. روش اجرا: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی ـ تحلیلی و از نوع مقطعی بود که در سال 1396 در بین 408 نفر دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی همدان که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند، انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل متغیرهای دموگرافیک، پرسش نامه ی تصویر ذهنی بدنی(multidimensional body selfrelation questionnaire [mbsrq]) و پرسش نامه ی خودکارآمدی عمومی sherer بود که ازطریق خودگزارش دهی تکمیل شد. داده ها با استفاده از نسخه ی 21 نرم افزار آماری spss و به کمک آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: ابعاد رضایت از بدن و گرایش بیماری تصویر ذهنی بدنی به ترتیب در حد نسبتاً مطلوب و متوسطی ارزیابی گردیدند. خودکارآمدی دانشجویان نیز با 05/60% نمره ی میانگین از حداکثر نمره ی قابل اکتساب در سطح متوسطی برآورد شد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که ابعاد گرایش بیماری، وزن ذهنی، گرایش تناسب و دل مشغولی با اضافه وزن و ارزیابی ظاهر تصویر ذهنی بدنی پیش گویی کننده ی سطح خودکارآمدی در بین دانشجویان تحت مطالعه بوده اند. در مجموع ابعاد مختلف تصویر ذهنی 1/14% از واریانس خودکارآمدی را تبیین می کردند. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود به منظور بالابردن سطح خودکارآمدی دانشجویان، بسته های آموزشی درخصوص بهبود تصویر ذهنی بدنی دانشجویان در دانشگاه ها تدارک دیده شود.