فراوانی عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای غیربیولوژیک در بیماران مبتلا به پسوریازیس مراجعه‌کننده به بخش پوست بیمارستان‌های شهدای تجریش و لقمان حکیم تهران در سال‌های 96-1395

زمینه و هدف: پسوریازیس ولگاریس بیماری مزمن پوستی است که برای درمان آن از داروهای موضعی یا سیستمیک استفاده می گردد. با توجه به عدم درمان قطعی بیماران و نیاز به مصرف طولانی مدت داروها، شناخت عوارض دارویی می تواند کمک بسزایی به پیشگیری از ایجاد آن ها و نیز بهبود روند درمانی بیماران کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی عوارض جانبی داروهای سیستمیک غیربیولوژیک در درمان پسوریازیس بود. روش اجرا: این مطالعه ی توصیفی، با استفاده از پرونده های 200 بیمار مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید در بخش پوست بیمارستان شهدا و بیمارستان لقمان در تهران در سال های 96-1395 انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده از پرونده ی بیماران ثبت شده و با کمک نرم افزار آماری spss مورد بررسی قرار گرفتند. از آزمون آماری مربع کای برای بررسی ارتباط عوارض با جنسیت و آزمون آماری student ttest برای بررسی ارتباط عوارض با سن استفاده شد. یافته ها: از 200 بیمار مبتلا به پسوریازیس 56% مذکر بودند. 5/26% از آن ها در سنین3425 سال قرار داشتند. میانگین سنی بیماران برابر 2/14±42 بود. 5/83% بیماران سابقه ی خانوادگی پسوریازیس نداشتند. سابقه ی ابتلا به فشارخون بالا در 11% بیماران وجود داشت. متوترکسات بیشترین میزان مصرف را داشت. افزایش آنزیم های کبدی بیشترین عارضه ی گزارش شده با آن بود که در فرم قرص این میزان 2/16% و در فرم آمپول 21% بود. شایع ترین عارضه سیکلوسپورین افزایش فشارخون بود که در 17 (3/15%) بیماران دیده شد. پوسته ریزی بیشترین عارضه ی مصرف آسیترتین بود (6/9%). اختلاف معنی داری بین شیوع عوارض، سن و جنس بیماران مشاهده نشد (p<0/05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که داروهای خوراکی درمان پسوریازیس می توانند برخی بیومارکرهای آزمایشگاهی را تغییر دهند یا عوارضی در پوست ایجاد کنند.