اثر شاخص و بار گلایسمیک رژیم غذایی بر آکنه: یک مرور سیستماتیک

زمینه و هدف: آکنه بیماری مزمن و التهابی پوستی است که شیوع فراوانی در میان جوانان و نوجوانان دارد. مطالعات، نتایج متناقضی در رابطه با تاثیر شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی برروی آکنه گزارش کرده اند. بنابراین هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر شاخص گلایسمیک و بار گلایسمیک رژیم غذایی بر شدت علائم آکنه می باشد. روش اجرا: تمام مطالعات مربوط تا دسامبر 2016 با استفاده از پایگاه های google scholar، pubmed، science direct، ovid و cochrane library جمع آوری شد. تمامی مطالعات انسانی که به اثر gi (glycemic index) یا gl (glycemic load) برروی آکنه پرداخته بودند جهت بررسی انتخاب شدند. یافته ها: از 714 مقاله در جست وجوی اولیه، 6 مطالعه مداخله ای و 3 مطالعه مورد ـ شاهدی در مرور سیستماتیک وارد شدند. مطالعات مورد شاهدی نشان دادند افراد مبتلا به آکنه نسبت به گروه کنترل بیشتر از غذاهای با نمایه ی گلایسمیک بالا (hgi) استفاده می کردند. در مطالعات مداخله ای، رژیم با نمایه ی گلایسمیک پایین (lgi) توانست تعداد ضایعات آکنه و هم چنین مقاومت انسولین را نسب به رژیم hgi بهبود بدهد. نتیجه گیری: به طور کلی رژیم دارای بار گلایسمیک پایین نسبت به رژیم دارای بار گلایسمیک بالا منجر به بهبود آکنه چه ازنظر تعداد جوش ها و چه ازنظر شدت و وخامت التهاب می گردد.