مقایسه‌ی اثربخشی nbuvb و puva در درمان مبتلایان به ویتیلیگو: یک کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: ویتیلیگو یک اختلال تولید رنگدانه است که در آن ملانوسیت ها در پوست تخریب می شوند. درمان ویتیلیگو به وسعت بیماری و الگوی توزیع آن بستگی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه ی اثربخشی پرتوفرابنفش b با دامنه ی باریک(narrow band ultraviolet b [nbuvb]) با پسورالن همراه با پرتو فرابنفش a (psoralenultraviolet a [puva]) در درمان مبتلایان به ویتیلیگو بود.روش اجرا: این کارآزمایی بالینی روی 60 بیمار مبتلا به ویتیلیگو که طی سال 1392 به بیمارستان بوعلی و مرکز لیزر مهرگان شهر تهران مراجعه کرده و تحت درمان با nbuvb و یا puva قرار گرفتند، انجام شد. تعداد بیماران در هر گروه 30 نفر بود. گروهی که تحت درمان با puva بودند 3 ساعت قبل از فوتوتراپی، قرص های حاوی 8 ـ متوکسی پسورالن مصرف کرده و دو بار در هفته تحت فوتوتراپی قرار گرفتند. گروه دوم دوبار در هفته تحت تابش اشعه ی nbuvb قرار گرفتند.یافته ها: در بیماران تحت درمان با puva، 40% و در گروه بیماران تحت درمان با nbuvb 3/43% بیماران مرد بودند. در بیماران تحت درمان با puva، نوع ویتیلیگو در 7/56% موارد ژنرالیزه، در 30% موارد سگمنتال و در 3/13% فوکال بود. در بیماران تحت درمان با nbuvb در 7/56% موارد بیماری ژنرالیزه، در 3/33% سگمنتال و در 10% فوکال بود. سه ماه و 6 ماه پس از آغاز درمان، به طور معنی داری، بازگشت مجدد رنگ پوست (رپیگمانتاسیون) در بیماران تحت درمان با nbuvb بیش از گروه تحت درمان با puva بود (05/0>p).نتیجه گیری: استفاده از روش درمانی nbuvb در ویتیلیگو با توجه به عوارض کمتر برای بیمار و میزان بهبودی قابل قبول نسبت به puva ارجح است.