مطالعه‌ی گذشته‌نگر سرطان پوست غیرملانوم در موسسه‌ ی سرطان، مرکز پزشکی امام خمینی، تهران، ایران

زمینه و هدف: سرطان پوست غیرملانومایی (nmsc) شامل سرطان سلول های سنگفرشی (scc) و بازال (bcc) شایع ترین سرطان در ایران است. مطالعه ی حاضر با هدف استنتاج اطلاعات مستتر در پرونده ی بیماران nmsc ارجاع شده به انستیتو کانسر تهران انجام شد.روش اجرا: 865 پرونده nmsc از سال های 94-1386 به روش نمونه گیری تصادفی ساده از بایگانی انستیتو کانسر انتخاب شدند. ابتدا متغیرهای اپیدمیولوژیک استخراج و پس از پیش پردازش داده ها، از آمار توصیفی برای طبقه بندی و نمایش ترسیمی یافته ها استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی برای بیماران 65 سال و بیشترین و کمترین تعداد موارد در گروه های سنی 69-60 و 19-10 سال مشخص شدند. در چهار دهه ی اول زندگی میزان ابتلا به scc بیشتر از bcc بود و در دهه های بعدی این روند عکس می شد. حدود 56% موارد bcc و 44% scc بودند و فراوانی nmsc در مردان 33/2 برابر زنان بود. بیشترین و کمترین موضع درگیر سر، گردن و تنه بودند. در 32% افراد، بیماری حداقل دوبار عود کرده بود. ازنظر سابقه ی بیماری، بیشتر افراد به نوعی از سرطان، بیماری های قلبی ـ عروقی یا متابولیک مبتلا بودند. شغل 114 نفر پرخطر شناخته شد. بیشتر بیماران از بخش های شمالی و غربی کشور به این مرکز ارجاع شده بودند.نتیجه گیری: ابتلای بیشتر به bcc، درگیری دهه ی سنی بالای 60 سال در ناحیه ی سر، گردن و سابقه ی قبلی سرطان، هم راستا با سایر مطالعات بودند اما ابتلای بیشتر به scc نسبت به bcc در چهار دهه ی اول زندگی، درگیری بیشتر پاها نسبت به دست ها، زندگی در عرض های جغرافیایی بالا، متفاوت با سایر مطالعات بود. پرونده های بیماران منابع بالقوه ای هستند که می توانند به مدیریت بیماری کمک نمایند.