بقای 5 ساله‌ی بیماران مبتلا به پمفیگوئید تاولی: پژوهشی در بازه‌ی زمانی 20 ساله

زمینه و هدف: پمفیگوئید تاولی (bullous pemphigoid) یک بیماری اکتسابی خودایمنی با تاول‌های زیراپی‌درمی است که معمولاً در گروه سنی بالای 60 سال دیده می‌شود. آمار دقیقی درارتباط با بقای این بیماران در ایران در دسترس نیست. این مطالعه به‌منظور بررسی عواملخطرساز موثر در افزایش مرگ‌ومیر بیماران مبتلا به پمفیگوئید تاولی انجام شد.روش اجرا: در این مطالعه‌ی گذشته‌نگر،66 بیمار پمفیگوئید تاولی مراجعه‌کننده به بیمارستان رازی از ابتدای سال 1365 تاانتهای سال 1385 مورد مطالعه قرار گرفتند. سن، جنس، نوع کورتیکوستروئید مورداستفاده، مدت زمان بستری در بیمارستان، شکل بالینی بیماری، میزان رسوب سلول‌هایقرمز (esr) و بیماری‌های همراه جهتتعیین عوامل خطرساز دخیل در میزان مرگ‌ومیر 5 ساله‌ی بیماران مورد بررسی قرارگرفتند.یافته‌ها: در این مطالعه، 47 نفر (71.2 %) از بیماران میزان بقای 5 ساله داشتند. شایع‌ترین بیماری‌های زمینه‌ای را بیماری‌هایقلبی و عروقی (28.8%)، دیابت (15%) و بیماری‌های تنفسی مزمن (9%) تشکیلمی‌داد. بین سن و بقای 5 ساله ارتباط معنی‌داری یافت شد، بدین‌ترتیب که بیماران باسن بالای 70 سال از میزان بقای 5 ساله کمتری برخوردار بودند (p<0.001). ارتباط معنی‌داری بین جنسیت، نوع کورتیکوستروئید مورد استفاده، شکلبیماری، مدت زمان بستری، esr و میزان بقای 5 ساله بیماران به‌دست نیامد (p>0.05).نتیجه‌گیری: در مطالعه‌ی حاضر ارتباطمعنی‌داری بین سن و میزان بقای 5 ساله به‌دست آمد. با توجه به این‌که در اینمطالعه سایر عوامل ارتباطی با میزان بقای 5 ساله بیماران مبتلا به پمفیگوئید تاولینداشتند، انجام مطالعه‌ای بزرگ‌تر و با طراحی مناسب با لحاظ‌کردن عوامل خطرسازاحتمالی دیگر برای تعیین دقیق‌تر میزان بقای این بیماران توصیه می‌شود.