مروری بر ترکیبات ضدآفتاب و مرطوب‌کننده‌های مستخرج از سیانوباکتری‌ها

یکی از مهم‌ترین وظایف پوست، محافظت در برابر عوامل استرس‌زای مختلف است. محرک‌های محیطی مانند اشعه فرابنفش و آلودگی‌های محیطی، گونه‌های فعال اکسیژن را افزایش می‌دهند و موجب چین و چروک و پیری پوست می‌شوند. پیری پوست با کاهش تولید کلاژن و کاهش فعالیت آنزیم‌های دخیل در ساختار کلاژن مرتبط است. مواد شیمیایی مرطوب‌کننده موجب افزایش قدرت پوست در حفظ آب می‌شوند؛ اما استفاده طولانی‌مدت از آن‌ها می‌تواند اثرات نامطلوبی روی پوست انسان مانند حساسیت و حتی اثرات تومورزایی به همراه داشته باشد درنتیجه، بهره‌برداری از منابع بیولوژیکی، به‌ویژه ارگانیسم‌های فتوسنتز‌کننده مانند سیانوباکتری‌ها، به‌عنوان جایگزین‌های ایمن رو به افزایش است. مکانیسم‌ سیانوباکتری‌ها برای مقابله با تابش اشعه فرابنفش، سنتز ترکیبات ضدفرابنفش مانند اسیدهای آمینه شبیه مایکوسپورین و سیتونمین است؛ علاوه‌بر آن اگزوپلی ساکاریدهای تولیدشده توسط برخی گونه‌هایی که در زیست‌گاه‌های بیش از حد خشک زندگی می‌کنند، می‌توانند در محصولات آرایشی و بهداشتی به‌عنوان مرطوب‌کننده استفاده شوند. در این بررسی، پتانسیل متابولیت‌های سیانوباکتری را به‌عنوان منابع جایگزین برای ضدآفتاب‌ها و مرطوب‌کننده‌ها معرفی می‌کنیم.

A review of sunscreens and moisturizers compounds drived from cyanobacteria

One of the most important functions of the skin is to protect against various stressors. Environmental stimuli such as UV and environmental pollution increase reactive oxygen species and cause wrinkles and skin aging. Skin aging is associated with decreased collagen production and decreased activity of enzymes involved in collagen structure. Moisturizing chemicals increase the skin #39;s ability to retain water, but longterm use can have adverse effects on human skin, such as allergies and even tumorigenic effects. As a result, the use of biological resources, especially photosynthetic organisms such as cyanobacteria, as safe alternatives is increasing. The mechanism by which cyanobacteria respond to ultraviolet radiation is the synthesis of ultraviolet compounds such as mycosporinlike amino acids and scytonemin. In addition, the exopolysaccharides produced by some species that live in extremely dry habitats can be used as moisturizers in cosmetics. In this study, we introduce the potential of cyanobacterial metabolites as alternative sources for sunscreens and moisturizers.