مروری بر فاکتورهای ایمونولوژیک در آلوپسی‌آره‌آتا و اثرات درمانی دیفن‌سپیرون

آلوپسی آره‌آتا (aa) نوعی ریزش موی ناگهانی غیراسکاردهنده می‌باشد که به‌صورت پچ‌های گرد یا بیضی در هر منطقه مودار می‌تواند مشاهده شود. این بیماری یک اختلال اتوایمون با پاسخ ایمونولوژیکی علیه فولیکول‌های مو می‌باشد که عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد آن نقش دارند. شیوع aa در حدود 0.2-0.1 درصد در سراسر جهان است. براساس شدت بیماری و محل‌های درگیری می‌تواند به انواع آلوپسی با الگویpatchy ، alopecia reticularis، آلوپسی توتالیس، آلوپسی یونیورسالیس، alopecia ophiasis، آلوپسی sisiapho، آلوپسی منتشر و perinevoid alopecia areata تقسیم شود. گزینه‌های مختلف درمانی برای aa وجود دارد ولی پس از خاتمه، میزان عود زیادی بروز می‌دهند. aa با انفیلتراسیون لنفوسیت‌های t اطراف بولب فولیکول مو شناخته می‌شود و به عنوان درمان اصلی، کورتیکواستروئید‌ها مطرح می‌باشند. یکی دیگر از راه‌های درمان، ایمونوتراپی موضعی است که از مواد بسیار مهم آن دیفنیل سیکلوپروپنون است (dpcp). این ماده در مواردی که بیش از 50% ریزش مو داشته‌اند یا مقاوم به درمان شده‌اند استفاده می‌شود. مکانیسم دقیق عملکرد dpcp به‌درستی مشخص نیست ولی احتمالا نوعی رقابت آنتی‌ژنیک داشته و باعث کاهش تولید آنتی‌بادی‌های ضد فولیکول‌های مو می‌شود. این دارو می‌تواند پاسخ ایمنی را در پوست تغییر دهد و نسبت سلول‌های cd4 به cd8 در اطراف فولیکول مو را به نحوی عوض کند که منجر به بهبودی بیماری شود. بیان شده که میزان رشد مجدد مو‌ها در درمان با dpcp به‌طور میانگین 50 درصد است. در این مقاله به بررسی آخرین یافته‌ها راجع به aa پرداخته و جوانب درمانی آن، بالاخص با dpcp را بیان کرده‌ایم.

A review of immunologic factors involved in alopecia areata and the effects of diphencyprone on these factors

Alopecia areata (AA) is a sudden nonscarring hair loss that can be seen in any hairy area in the form of round or oval patches. It is an autoimmune disorder with an immunological response against hair follicles that is caused by genetic and environmental factors. The prevalence of AA is about 0.1% to 0.2% worldwide. Depending on the severity of the disease and sites of involvement, it can be divided into: Alopecia with Patchy pattern, alopecia reticularis, alopecia totalis, alopecia universalis, alopecia ophiasis, alopecia sisiapho, diffuse type and perinevoid alopecia areata. There are various treatment options for AA, but once terminated, they have a high recurrence rate. AA is known for the infiltration of T lymphocytes around the hair follicle bulb, and corticosteroids are its main treatment. Another treatment is topical immunotherapy, the most important of which is Diphenylcyclopropenone (DPCP). It is used in cases that have more than 50% hair loss or are resistant to treatment. The exact DPCP mechanism of action is not well understood, but it may have some kind of antigenic competition and reduce the production of antihair follicle antibodies. It can alter the immune response in the skin and alter the ratio of CD4 to CD8 cells around the hair follicle in a way that enhances healing of the disease. It is stated that the rate of hair regrowth in DPCP treatment is about 50% on average. In this article, we review the latest findings of about AA and discuss its therapeutic aspects, especially with DPCP.