ارتباط شفقت به خود و اجتناب تجربی با کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به ویتیلیگو

زمینه و هدف: ویتیلیگو یک اختلال شایع رنگ دانه ای پوست است که تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی این بیماران با شفقت به خود و اجتناب تجربی بود. روش اجرا: در این مطالعه ی مقطعی تحلیلی، پرسش نامه های شفقت به خود (selfcompassion and experiential avoidance [scs])، نسخه ی دوم پذیرش و عمل (aaqii) و شاخص کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ویتیلیگو (vitiqol) توسط 105 نفر از بیماران مبتلا به ویتیلیگو (49/5% مرد) که به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، تکمیل گردید. تحلیل داده ها نیز با استفاده از روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، t-test، تحلیل آنوا و تحلیل کوواریانس انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره ی کیفیت زندگی افراد شرکت کننده در پژوهش 32/14 بود. بین نمره ی کیفیت زندگی با نمره های اجتناب تجربی (0/28=r)، قضاوت کردن خود (0/36=r)، انزوا (0/52=r) و همانندسازی افراطی (0/42=r) در سطح p<0.01 ارتباط معنی داری وجود دارد. پس از حذف اثر مخدوش کننده متغیرها بر یکدیگر نیز، ارتباط بین نمره ی کیفیت زندگی با محل ضایعه (0/04=p) و نمره ی انزوا (0/001=p) معنی دار بود. نتیجه گیری: شفقت به خود و اجتناب تجربی نقش مهمی در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ویتیلیگو ایفا می کنند و هدف قراردادن این دو مولفه به وسیله ی درمان های روان شناختی، می تواند در افزایش کیفیت زندگی این بیماران موثر باشد.