کاربرد نانوذرات در دارورسانی پوستی وکاربردهای موضعی

بیماری های پوستی می توانند باعث اختلال در سلامت فرد و استرس گردند. درمان مناسب، دارویی است که حداقل عوارض و حداکثر اثر را دارد. با طولانی ترشدن مواجهه با هدف، تاثیر دارو می تواند بیشتر شود. چند راه حل پیشنهادی برای غلبه براین چالش ها، استفاده از بهبود دهنده های شیمیایی، الکتروپوریشن، آینتوفورز و استفاده از نانوذرات به عنوان حامل عوامل دارویی است. استفاده از انواع مختلفی از ساختارهای نانو ازجمله لیپوزوم ها، دندریمرها، اتوزوم ها و بسیاری از نانوذرات مینرال می تواند باعث جلوگیری از محدودیت های همراه با فرمولاسیون های معمولی شود. دارورسانی موضعی از سطح پوست نسبت به سایر راه ها مزایای زیادی ازجمله امکان استفاده از غلظت بالای دارو بر روی پوست، کاهش گردش سیستمیک دارو و به دنبال آن کاهش عوارض جانبی، امکان حضور طولانی مدت دارو بر سطح و کاهش دفعات مصرف به ویژه برای داروهایی با نیمه عمر کوتاه دارد. بسیاری از محصولات مرتبط با پوست ازجمله استراسورب، دیراکتین و آکزون، با تکنیک های ساختاری متفاوت و جدید جهت نفوذ بیشتر به پوست در بازار موجودند.در این مقاله به معرفی رویکردهای جدید دارورسانی، انواع نانوحامل های معدنی و روش های افزایش نفوذ عوامل دارویی در پوست پرداخته شده و عوامل مختلفی مانند خواص فیزیکوشیمیایی و سایز نانوذرات و هم چنین تاثیرات دستکاری در سطح این ذرات، مورد بحث قرار گرفته است.