میزان بقای بیماران مبتلا به اسکواموس‌سل‌کارسینومای دهانی

زمینه و هدف: سرطان دهان به عنوان شایع ترین سرطان سر و گردن، رتبه ی هشتم را ازلحاظ شیوع در میان تمامی سرطان ها به خود اختصاص داده است. در این میان، بیش از 90% سرطان های دهان از نوع اسکواموس سل کارسینوما (squamous cell carcinoma [scc]) می باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به scc دهان و عوامل موثر بر آن است. روش اجرا: در این مطالعه، 174 پرونده ی مربوط به بیماران مبتلا به scc دهان بررسی شد. سپس به منظور گردآوری اطلاعات موردنیاز، بقای بیماران ازطریق تماس تلفنی پیگیری شد. تحلیل آماری این مطالعه با استفاده از نرم افزار spss 20 انجام شد. میزان بقا با منحنی kaplan-meier و عوامل موثر بر آن با آزمون cox regression بررسی گردید. یافته ها: مردان، 57/6% از تعداد کل بیماران را به خود اختصاص داده اند. محدوده ی سنی بیماران 22 تا 89 سال با میانگین سن ابتلای 61/5 سال می باشد. شایع ترین محل بروز تومورها ی دهانی این بیماران برروی زبان بود. میزان بقای کلی پنج ساله ی بیماران برابر با 49/4% با خطای معیار 0/05 به دست آمده است. میزان بقا با سن بیماران و هم چنین نحوه ی درمان شامل جراحی یا شیمی درمانی ارتباطی معنی دار داشت. نتیجه گیری: میزان ابتلا در مردان بیشتر است و به طور کلی با افزایش سن میزان بقای بیماران کاهش می یابد. سرطان های دهان به علت میزان بقای پایین نیازمند توجه ویژه می باشند.