اثربخشی گروه‌درمانی شناختی رفتاری بر نگرانی از تصویر بدن و بهبود انعطاف‌پذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک

زمینه و هدف: افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک رویکرد انعطاف پذیری در مواجهه با استرس نداشته و در به کارگیری مهارت های شناختی ضعف دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش استرس ادراک شده از تصویر بدن و بهبود انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام پذیرفت. روش اجرا: در این پژوهش، 24 نفر از زنان مراجعه کننده به کلینیک های منتخب روماتولوژی مشهد در سال 95-1394 انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (گروه درمانگری شناختی رفتاری) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخلات، پرسش نامه های استرس و نگرانی از تصویر بدن (body image concern inventory [bici])، انعطاف پذیری شناختی (cognitive flexibility inventory [cfi])، رضایتمندی مراجع (client satisfactory questionnaire [csq]) و شاخص بهبود کلی بالینی (global improvement scale [cgi]) پر شدند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل کواریانس چندمتغیری (manova) در نرم افزار 19spss با سطح معناداری 0/05 تحلیل شدند. یافته ها: گروه درمانی شناختی رفتاری در مقایسه با گروه شاهد، کاهش معنادار استرس و نگرانی از تصویر بدن و بهبود بیشتر انعطاف پذیری شناختی داشتند (p<0.001) . آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد میزان رضایت از درمان و بهبودی کلی خود را به طور معناداری بالاتر ارزیابی کردند و بهبودی آن ها در تمام متغیرهای پژوهش بیشتر از گروه شاهد بود (p<0.001) . نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی رفتاری در کاهش نگرانی از تصویر بدن و بهبود انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک موثر است.