نقش عواطف و حافظه عاطفی در حافظه سازمانی

مفهوم حافظه سازمانی گستره‌ای وسیع از تحقیقات را در رشته‌ها و علوم مختلف به خود اختصاص داده است. در ادبیات مدیریت نیز به مفهوم حافظه سازمانی، به‌ویژه در دو بُعد حافظه اظهاری و رویه‌ای، بسیار توجه شده و درباره آن تحقیق شده است. اما، با وجود فراوانی تحقیقات، به محتوا و جنبه عاطفی حافظه سازمانی به میزانی کم توجه شده است. از این رو، در شرایط رقابت کنونی و با توجه به تاثیر مثبت و سازنده حافظه سازمانی بر عملکرد و توان رقابتی سازمان‌ها، لازم است به عواملی که بر حافظه سازمانی تاثیر‌گذار است بیشتر پرداخته شود؛ از آنجا که تحقیقات در موضوع بُعد عاطفیِ حافظه سازمانی به تعدادی محدود و انگشت‌شمار صورت گرفته است و کاستی‌هایی نیز در این زمینه وجود دارد، این مقاله با هدف تعریف حافظه عاطفی سازمانی و ابعاد مختلف عواطف و پرداختن به تاثیر عواطف و حافظه عاطفی بر حافظه سازمانی نگاشته شده است. جهت نیل به این اهداف، گستره‌ای از ادبیاتِ موجود درباره حافظه عاطفی و بُعد عاطفی حافظه سازمانی مرور شده است. نتایج حاصل به این مطلب منتهی شد که عواطف می‌تواند نقشی بسزا در حافظه کارکنان و سازمان ایفا کند و موجب تعدیل حافظه سازمانی شود. همچنین می‌توان درباره عواطف -به مثابه بخشی از حافظه سازمانی- تحقیق و بررسی کرد؛ ابعاد عاطفی و ترکیب‌های مختلف این ابعاد می‌تواند منجر به حفظ حافظه سازمانی موجود، تغییر در حافظه اظهاری و رویه‌ای و یا فراموشی سازمانی شود. همچنین، رابطه‌ای دو‌طرفه میان حافظه عاطفی با حافظه اظهاری و رویه‌ای وجود دارد که، به واسطه ابعادی از حافظه عاطفی، تعدیل می‌شود. از این رو بهره‌گیری اثربخش از حافظه سازمانی مستلزم این است که مدیران و رهبران سازمان تجربیات عاطفی گذشته را مد نظر قرار دهند.