ارزیابی دوباره‌ی نظریه‌ی تعارض برای مدیریت تعارض‌های چندگانه‌ی هم زمان

هدف- در این مقاله‌ی مفهومی سعی شده است تا با استفاده پیچیدگی‌های اخیر و متون روان‌شناسی سازمانی به بررسی پدیده‌های تعارض و تشریح محدودیت‌های پارادایم پژوهش‌های حاکم پرداخته شود؛ این پژوهش‌ها پدیده‌های تعارض را رویدادی ترتیبی تلقی می‌کنند که جدای از هم پدید می‌آیند.طرح/ روش‌شناسی/ رویکرد- این مقاله به بررسی موضوعی قدیمی در پژوهش مدیریت تعارض می‌پردازد. به این معنا که موضوع نوع‌شناسی تعارض گیج‌کننده است. دیدگاه پیچیدگی این پارادایم بنیادی را به چالش می‌کشد که در زمینه‌ی پژوهش تعارض حاکمیت داشته است. پدیده‌های تعارض هم به ترتیب و هم به طور جداگانه رخ می‌دهند و مدیران نیز از رفتار حل تعارضی غالب (برای رویارویی با آن) استفاده می‌کنند.نتایج- این مقاله دو نتیجه دارد: نخست این‌که راهبردهای رفتاری که در مدیریت تعارض ها پذیرفته می‌شود بسیار پیچیده است و چند عامل موثر آن‌ها را مشخص می‌کند؛ دوم، این‌که این نظریه فراتر از دیدگاه دوبُعدی است؛ مدیری که با این تعارض‌های چندگانه‌ی هم‌زمان روبه‌رو است باید تاثیرات احتمالی راهبردهای برگزیده و هم‌چنین محیط خُرد متغیری که در آن فعالیت می‌کند را در نظر داشته باشد.اصالت/ ارزش- این مقاله، با فراتر رفتن از دیدگاه دوبُعدی و بررسی دیدگاه اقتضایی- ترتیبی در مدیریت تعارض سازمان، برای نظریه‌ی تعارض ارزش افزوده داشته است. این مقاله استدلال می‌کند که پدیده‌های چندگانه‌ی تعارض می‌تواند به طور هم‌زمان رخ دهد و مدیران باید از رفتارهای گوناگون برای مدیریت موفق تعارض استفاده کنند.