بررسی چگونگی ایجاد تناسب میان راهبردهای سازمان با راهبردهای منابع انسانی

راهبردهای بخش منابع انسانی جهت‌گیری کلی عملکرد عوامل انسانی را به منظور دست‌یابی به اهداف سازمان مشخص می‌کنند؛ به گونه‌ای که استفاده از راهبردهای گوناگون منابع انسانی می‌تواند امکان تحقق مقاصد کلی سازمان را به طور موثری افزایش و یا کاهش دهد. بر این اساس، تلاش سازمان‌ها برای نیل به اهداف اولیه و اصلی‌شان در راستای راهبرد کلی سازمان و دست‌یابی به نوعی مزیت رقابتی در این باره مدیران را متوجه مفهومی نو ظهور با عنوان «تناسب راهبردی» کرده است؛ بر مبنای این مفهوم، کامیابی و موفقیت سازمان در حرکت به سوی اجرای راهبرد کلی سازمان، از یک سو، متوقف بر ایجاد نوعی هماهنگی و تناسب میان راهبرد منابع انسانی با راهبرد اصلی سازمان است و، از سوی دیگر، مستلزم وجود انسجام و هماهنگی کامل میان راهبردها و سیاست‌های گوناگون بخش منابع انسانی است. پژوهش حاضر با هدف تبیین چگونگی ایجاد هماهنگی میان راهبرد سازمان با راهبردهای منابع انسانی، ضمن اتخاذ رویکردی اسنادی و توصیف‌گونه، اقدام به شناسایی راهبردهای اصلی منابع انسانی در قالب چهار راهبرد اصلی (متعهدانه، پدرانه، پیمان‌کارانه و ثانویه) کرده است؛ همچنین، پس از تبیین معنای تناسب راهبردی و موانع احتمالی آن، بررسی کرده است که هر یک از آن راهبردهای چهارگانه با کدام نوع از راهبردهای سازمانی هماهنگی و تناسب دارد.