ارائه مدل ساختاری تاثیر ظرفیت سازمانی بر چابکی سازمانی با نقش میانجی گری انسجام سازمانی

زمینه و هدف: چابکی سازمان و تطابق با تغییرات، اصلی‌ترین عامل بقای سازمان‌ها به‌شمار می‌رود. هدف این پژوهش تبیین مدل ساختاری تاثیر ظرفیت سازمانی بر چابکی سازمانی با نقش میانجی‌گری انسجام سازمانی می‌باشد.روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع علی و از منظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره کل بهزیستی استان خراسان جنوبی می‌باشد که تعداد 103 نفر به عنوان نمونه آماری و از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از سه پرسشنامه استاندارد استفاده شده و اعتبار ابزار گردآوری داده‌ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از شاخص‌های توصیفی و مدل‌سازی معادلات ساختاری با کمک نرم‌افزار spss و smart pls انجام شده است.یافته‌ها: براساس یافته‌های بدست آمده از آزمون ضریب همبستگی، فرضیه مبتنی بر وجود رابطه بین متغیرهای ظرفیت سازمانی، انسجام سازمانی و چابکی سازمانی در سطح آلفای 0.05 تایید شد. همچنین تاثیر متغیر ظرفیت سازمانی بر انسجام سازمانی با ضریب مسیر 0.549، تاثیر متغیر انسجام سازمانی بر چابکی سازمانی با ضریب مسیر 0.195 و تاثیر ظرفیت سازمانی بر چابکی سازمانی با ضریب مسیر 0.567 تایید گردید. همچنین در سطح معناداری 0.95 تاثیر میانجی‌گری متغیر انسجام سازمانی در رابطه بین ظرفیت سازمانی و چابکی سازمانی مورد قبول واقع شد.نتایج: ظرفیت‌سازی و انسجام در سازمان‌ها بر ایجاد وضعیت چابکی سازمانی موثر است و سازمان‌ها می‌تواند در شرایط متغیر امروزی، از طریق شناخت و تقویت ظرفیت‌ها و انسجام در سازمان، به چابکی دست پیدا کنند.

Presenting a structural model of the effect of Organizational Capacity on Organizational Agility with the mediating role of Organizational Cohesion

Background and Aim: Organizational agility and adaptation to change is the main factor in the survival of organizations. The purpose of this study is to explain the structural model of the effect of organizational capacity on organizational agility with the mediating role of organizational cohesion.Methodology: The present research is descriptive in nature and method and applied in terms of purpose. The statistical population of the study includes all employees of the General Welfare Department of South Khorasan Province. 103 people were selected as a statistical sample by stratified random sampling. 3 questionnaires were used for data collection and the validity of the data collection tool was obtained through face and content validity and its reliability by calculating Cronbach’s alpha. Data analysis was performed using descriptive indicators and SEM with the help of SPSS and Smart PLS software. Results: Based on the findings of the correlation coefficient test, the hypothesis based on the relationship between the variables of organizational capacity, organizational cohesion and organizational agility at the alpha level of 0.05 was confirmed. Also, the effect of organizational capacity variable on organizational cohesion with path coefficient of 0.549, the effect of organizational cohesion variable on organizational agility with path coefficient of 0.195 and the effect of organizational capacity on organizational agility with path coefficient of 0.567 were confirmed. Also, at a significance level of 0.95, the mediating effect of organizational cohesion variable in the relationship between organizational capacity and organizational agility was accepted. Conclusion: Capacity building and cohesion in organizations is effective in creating organizational agility and organizations can achieve agility in today’s changing conditions, by recognizing and strengthening capacity and cohesion in the organization.