ارائه الگوی بومی تنبلی سازمانی در سازمان‌های ایران با رویکرد danp

یکی از چالش‌های سازمان‌ها در شرایط پویا، پیچیده و رقابتی امروز، پدیده تنبلی سازمانی است. تنبلی و سستی کارکنان در انجام وظایف خود به صورت جمعی، معضلی است که سازمان‌های ایرانی بیش از گذشته با آن مواجه هستند. هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی بومی تنبلی سازمانی و اولویت‌بندی موثرترین عوامل تنبلی سازمانی در ایران است. به این منظور با مطالعه ادبیات پژوهشی و پس از اعتبارسنجی به روش دلفی فازی از دیدگاه‌های نظری 20 تن از خبرگان استفاده و 4 بُعد و 15 مولفه شناسایی شدند. انتخاب خبرگان به صورت هدفمند و با روش گلوله برفی انجام شد. در مرحله بعد با استفاده از ترکیب فرایند تحلیل شبکه‌ای و دیمتل (danp) و به کمک نرم‌افزار متلب تمامی روابط مستقیم و غیرمستقیم بین ابعاد و مولفه‌ها محاسبه شد. سپس الگوی نهایی تنبلی سازمانی ارائه و برمبنای ضریب اهمیت رتبه‌بندی، ابعاد تعیین شد: عوامل سازمانی، عوامل مدیریتی، عوامل فردی و عوامل محیطی.