نقش تعدیل گری تفکر راهبردی در رابطه ی میان هوش سازمانی با فراموشی و چابکی سازمانی در کارکنان فرماندهی انتظامی استان چهارمحال و بختیاری

هدف پژوهش حاضر تبیین نقش تعدیل‌گری تفکر راهبردی در رابطه میان هوش سازمانی با فراموشی و چابکی سازمانی بوده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه، کارکنان فرماندهی انتظامی استان چهارمحال و بختیاری بوده که تعداد آنها بالغ بر 160 نفر بوده است. برای تعیین حجم نمونه براساس جدول گرجسی- مورگان، 113 نفر به صورت تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش شامل چهار پرسشنامه تفکر راهبردی، هوش سازمانی، فراموشی سازمانی و چابکی سازمانی بوده است. روایی و پایایی ابزار، در پژوهش حسینی و همکارن (1391) مورد تایید قرار گرفت. تحلیل رگرسیون و بررسی ضرایب همبستگی نشان داد که نمره‌های انحرافی هوش سازمانی و نمره‌های انحرافی متغیر تفکر راهبردی با فراموشی سازمانی رابطه معکوس معنادار و با چابکی سازمانی رابطه مستقیم معنادار دارند. تعدیل‌گر بودن متغیر تفکر راهبردی در رابطه میان متغیر هوش سازمانی بر چابکی سازمانی تایید می‌شود.