ساختار سازمانی فن آورانه پلیس آینده ایران

ساختار سازمانی و تشکیلات هر نهاد، در کنار رکنِ مدیریت، روش‌ اجرایی، تجهیزات و امکانات و منابع انسانی، یکی از ارکان اصلی آن نهاد محسوب می‌شود. این رکن از نهاد باید با لحاظ پیشرفت‌های بشری و نیاز جامعه و به منظور افزایش کارایی سازمان و اثربخشی عملکردها طراحی و ایجاد شود. پیشرفت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) و دگرگونی‌های ایجاد شده، نه فقط موجب افزایش رفاه اجتماعی، تسریع در انجام دادن امور و... گردیده است بلکه، موجبات وابستگی آحاد جامعه و نهادهای دولتی و غیردولتی به این فناوری را فراهم کرده است. به طوری که اغلب فعالیت‌های روزمره‌ افراد به فضای مجازی منتقل شده است. همین امر برای نیروی انتظامی ظرفیت‌ها و چالش‌هایی را به وجود آورده است. اوّل اینکه این فناوری برای بهبود روش‌ها، انجام دادن وظایف تخصصی پلیس، پیش‌گیری و مبارزه با جرایم می‌تواند در خدمت پلیس باشد. دوم اینکه، با انتقال جرم به فضای مجازی و استفاده از این فناوری برای ارتکاب جرم، چالش‌هایی را برای جامعه و دستگاه عدالت کیفری و همچنین نیروی انتظامی به وجود آورده است.در مقاله‌ پیش‌رو، که پژوهشی بین رشته‌ای (مدیریت، جرم‌شناسی و فاوا) به روش تحلیلی- توصیفی و با استعانت از اسناد کتابخانه‌ای است، با تبیین وظایف و توانمندی‌های پلیس و ظرفیت‌های فاوا در راستای پاسخ‌گویی به این سوالات تلاش می‌کنیم که «ساختار نیروی انتظامی آینده‌ ایران با وجود این فناوری چگونه باید بازطراحی و ایجاد شود؟ نیروی انتظامی در کدام یک از ماموریت‌های خود می‌تواند از ظرفیت‌های فاوا بهره‌مند و آن را جانشین نیروی انسانی نماید؟». به موجب نتایج حاصل از این پژوهش، نیروی انتظامی باید در طراحی ساختار سازمانی پلیس آینده، با لحاظ ظرفیت‌های فاوا، به منظور ارتقای دقت، سرعت و سهولت در انجام دادن امور، کاهش خطای انسانی، افزایش کارایی و اثربخشی، جلوگیری از هزینه‌های نگهداشت نیروی انسانی و پیش‌گیری از خطرهای جانی، در برخی از ماموریت‌های پلیسی همچون کنترل آمدوشد، پیش‌گیری از جرم، کشف جرم و... از فناوری مذکور استفاده و ساختار سازمانی مشاغل و تجهیزات خود را بازطراحی و به مرور زمان از شمار کارکنان شاغل بکاهد و بر تعداد فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطاتی بیفزاید؛ به طوری که در چند سال آینده به نهادی هوشمند الکترونیکی بدل شود.