prevalence assessment of salmonella serovars in apparently healthy pet dogs in tehran, iran

Salmonellosis is considered to be a zoonotic disease, the transmission of which through oral-fecal contact is unavoidable because pet care has been popular recently. on the other hand, excessive use of human antibiotics to treat animals resulted in the emergence of antibiotic-resistant salmonella serotypes. this study aimed to assess the prevalence of bacteria and antibiotic resistance to select the appropriate antibiotic for disease control. in this study, the presence of salmonella serovars in the fecal samples of 256 pet dogs was investigated by enrichment and selective culture. moreover, the existence of virulence and antibiotic resistance genes, as well as phenotypic antimicrobial resistance, were assessed. of the total of 256 fecal samples, 21 samples (8.2%) of pet dogs were positive for salmonella, including s. typhimurium, s. enteritidis, s. infantis, and s. senftenberg. based on our findings, all serovars carried virulence genes inva, invf, sitc, fima and s. typhimurium resistant to ampicillin (100%), tetracycline (50%), oxytetracycline (75%), florfenicol (50%) and lincospectin (100%). while s. enteritidis, s. infantis, and s. senftenberg were sensitive to ampicillin, amikacin, gentamicin, and ciprofloxacin. s. infantis was also sensitive to all antibiotics. in conclusion, our findings suggest that pet dogs are potential sources of salmonella strains that carry resistance and virulence genes. thus, healthy pet dogs could play an important role in human salmonellosis.

ارزیابی شیوع سرووارهای سالمونلا در سگ های خانگی ظاهرا سالم در تهران، ایران

سالمونلوز به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و دام در نظر گرفته می شود. از آنجایی که اخیراً مراقبت از حیوانات خانگی رایج شده است، امکان انتقال بیماری از طریق تماس دهان و مدفوع اجتناب ناپذیر است. از سوی دیگر، مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک های انسانی برای درمان دام باعث ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی و ظهور سروتیپ های جدید سالمونلا شده است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع باکتری ها و مقاومت آنتی بیوتیکی آنها برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای کنترل بیماری انجام شد. در این مطالعه حضور سرووارهای سالمونلا در 256 نمونه مدفوع سگ خانگی با غنی سازی و استفاده از محیط کشت انتخابی بررسی شد. سپس وجود ژن های حدت و ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی علاوه بر مقاومت فنوتیپی ضد میکروبی مورد بررسی قرار گرفت. از مجموع 256 نمونه مدفوع، 21 نمونه (2/8 %) از سگ‌های خانگی سالمونلا مثبت بودند که شامل S. Typhimurium, S. Enteritidis, S. Infantis, و S. Senftenberg می شدند. بر اساس یافته‌های ما، همه سرووارها دارای ژن‌های حدت invA, invF, sitC, fimA and S. Typhimurium مقاوم به آمپی‌سیلین (100 %)، تتراسایکلین (50 %)، اکسی تتراسایکلین (%75)، فلورفنیکول (%50) و لینکوسکتین (%100) بودند. درحالی که S. enteritidis, S. infantis, و S. senftenberg  به آمپی سیلین، آمیکاسین، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین حساس بودند. S. Infantis نیز به تمام آنتی بیوتیک ها حساس بود. یافته‌های ما نشان می‌دهد که سگ‌های خانگی منابع بالقوه سویه‌های سالمونلا هستند که طیف وسیعی از ژن‌های مقاومت و حدت را حمل می‌کنند. بنابراین، سگ های خانگی سالم می توانند نقش مهمی در سالمونلوز انسانی داشته باشند.