effects of subcutaneous progesterone injection as a short-time estrus synchronization protocol in ewes: a preliminary study

The present study aimed to evaluate the effect of short-time progesterone injection subcutaneously (sc) on estrus synchronization of baluchi ewes. all ewes received one dose of pgf2α (15 mg) and then were divided into two groups. in the p4 group, a combination of progesterone and propylene glycol was subcutaneously injected twice at the three-day interval, and a vaginal sponge was used in the control group for 6 days. on day 6, all ewes received 400 iu of ecg. 48h after ecg injection, two rams were introduced into the flock. blood samples were taken daily from day 0 to day 13 to measure serum progesterone concentration. ultrasonography was used to observe ovaries and monitor their changes at three-day intervals. in p4 and control groups, the estrus rate was 88.9% and 100% for p4 and control groups, respectively; the duration of estrus for the p4 and control groups was 8 and 8.5 days, respectively (p >0.05). no significant difference was observed in the size of the largest follicle and the number of follicles more than 2 mm in diameter between the treatment and control groups. further studies with some changes and modifications are required for gaining acceptable fertility and prolificacy rates.

Effects of subcutaneous progesterone injection on ewes as a short-time estrus synchronization protocol: A preliminary study

جچکیده مطالعه حاضر برای ارزیابی پروفایل مقاومت به فلوروکینولون‌ها و جهش در ناحیه مقاوم به کینولون‌ها در ژن‌های gyrA و parC اشریشیاکلای در ورم پستان کلی فرمی گاو صورت گرفت. با روش دیسک دیفیوژن، مقاومت به فلوروکینولون‌ها (نورفلوکساسین، سیپروفلوکساسین، انروفلوکساسین، لووفلوکساسین و افلوکساسین) در اشریشیاکلای جدا شده از (100 نمونه شیر) گاوهای مبتلا به ورم پستان سنجیده شد. برای تعیین جهش‌های وابسته به مقاومت به فلوروکینولون‌ها در ژن‌های gyrA و parC اشریشیاکلای، یکی از جدایه‌ها که بیشترین مقاومت نسبی را به فلوروکینولون‌ها داشت برای تکثیر و توالی‌یابی ناحیه مقاوم به کینولون‌ها در ژن‌هایgyrA و parC مورد استفاده قرار گرفت. روش دیسک دیفیوژن نشان داد جدایه‌های اشریشیاکلای بیشترین مقاومت نسبی را به افلوکساسین (16.7%) و سپس به انروفلوکساسین و نورفلوکساسین (15%) داشتند درحالیکه مقاومت نسبی کمی به سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین (3.33%) داشتند. جهش خاموش در ناحیه مقاوم به کینولون‌ها، در کدون‌های 91 و 100 ژن gyrA و در کدون 91 ژن parC یافت شد. این نتایج نشان داد که میزان مقاومت نسبی باکتری اشریشیاکلای جدا شده از شیر خام گاوهای مبتلا به ورم پستان کلی فرمی نسبت به فلوروکینولون‌ها، بسیار پایین می‌باشد. هم‌چنین جهش‌های خاموش در ژن‌های gyrA و parC وجود داشت، بنابراین، این آنتی بیوتیک‌ها هنوز در درمان گاوهای مبتلا به ورم پستان کلی فرمی موثر هستند.