effects of oxidized glutathione, cysteine and taurine supplementations on motility charateristics of different goat spermatozoa types

This study aimed to determine the influences of antioxidants additives on motility characteristics of different goat spermatozoa types including frozen/thawed, fresh, and chilled samples. ejaculates from five shami bucks were collected during breeding and non-breeding seasons. spermatozoa samples from the three types were incubated in media containing 2 and 4 mm oxidized glutathione (gssg), 5 and 10 mm l-cysteine,10 and 25 mm taurine, and no additives (control). motility characteristics were analyzed by a computer-aided sperm analyzer (casa). except for taurine, the addition of antioxidants resulted in a significant (p < 0.05) increase in the percentage of motile sperm (mot %) after spermatozoa thawing. when fresh sperm samples were collected during the non-breeding season and treated with both gssg and l-cysteine, the values of the velocity parameters vap, vsl, and vcl increased significantly (p < 0.05). no significant effects were noted for the velocity parameters when 10 and 25 mm of taurine were added to the chilled spermatozoa, while gssg and l-cysteine had principally affected mot % of this spermatozoa type. the rapid spermatozoa subpopulation was the most influenced category by the three antioxidants compared to the slow and medium grades, especially in the case of fresh and frozen/thawed types. in conclusion, the effects of different antioxidants on goat spermatozoa motility largely depend on the used concentration and also on the type of spermatozoa pattern.

Effects of oxidized glutathione, cysteine and taurine supplementations on motility charateristics of different goat spermatozoa types

آپتامرها اولیگونوکلئوتیدهایی هستند که به آسانی تولید میشوند و با گرایش و اختصاصیت فوق العاده به اهداف خود متصل میشوند. چندین آپتامر ویژه عوامل محلول آبشار انعقادی تولید شده اند اما آپتامرهای ویژه مولکول های سطحی پلاکت، تا به حال تولید نشده اند. هدف ما کشف آپتامرهایی از جنس DNA می‌باشد که می‌توانند به طور اختصاصی به پلاکت های انسانی  متصل شوند. از روش cellSELEX  برای کشف آپتامرها استفاده گردید. اولیگونوکلئوتیدهای تک رشته سنتز شده با طول 79 نوکلئوتید به عنوان مخزن اولیه آپتامر استفاده گردید. پلاکت های خالص از طریق حذف ناخالصی ها با استفاده از سانتریفیوژ افتراقی و دانه های مغناطیسی تهیه گردید. پرایمر فوروارد نشاندار شده با FITC برای تکثیر اولیگونوکلئوتیدهای انتخاب شده به روش PCR استفاده گردید و از آنزیم اگزونوکلئاز برای حذف رشته پیرو استفاده شد. پس از انجام 12 مرحله cellSELEX اولیگونوکلئوتیدهای انتخاب شده تکثیر شده و به وکتور مناسب کلون گردید و پس از تکثیر در باکتری مناسب توالی آنها تعیین گردید. توالی آپتامرهای حاصل از 200 کلنی مثبت، هم تراز شده و وجود هفت گروه آپتامری شناسایی گردید. آپتامرهای خالص انتخاب شده از هر گروه، تکثیر شده و شدت و ویژگی گرایش آنها به هدف و نیز هضم پذیری مولکول های هدف آنها ارزیابی شد. تداخل این آپتامرها با دو تست عملکردی پلاکت ها نیز تحقیق شد. میل ترکیبی آپتامرهای شناسایی شده از 109 تا 340 نانو مولار بود. قرار گرفتن پلاکت ها در معرض تریپسین اتصال بعدی همه هفت آپتامر شاخص را به مولکول های هدف خود ملغا نمود. چهار تا از آپتامرها پس از اتصال به هدف، از مولکول هدف خود در مقابل آنزیم تریپسین محافظت نمودند. هیچ یک از هفت آپتامر تاثیر معنی داری بر نتایج تست های عملکردی پلاکت نداشتند. در این تحقیق هفت آپتامر ویژه پلاکت ها شناسایی و خصوصیات آنها تعیین شد. این آپتامرها ممکن است کاربردهای متنوعی در تشخیص و یا درمان اختلالات پلاکتی داشته باشند.