the impact of aerobic training intensity on skeletal muscle pgc-1α, interferon regulatory factor 4, and atherogenic index in obese male wistar rats

Peroxisome proliferator-activated receptor gamma coactivator 1-alpha (pgc-1α) is the main regulator in energy metabolism. training stimulates many processes like mitochondrial biogenesis, glucose metabolism, and fatty acids metabolism. it also increases the capacity of fat oxidation. the purpose of this study was to investigate the effects of eight-week aerobic training of different intensities on pgc-1α, interferon regulatory factor 4 (irf4), and atherogenicindex in obese male wistar rats. twenty-four obese male rats induced by a high-fat diet (weight: 250 to 300 gr, bmi >30g/cm^2) were divided into three groups: aerobic training of moderate intensity (mi), aerobic training of high intensity (hi), and the control group (c). the mi and hi training groups carried out exercise training by eight weeks of walking on a treadmill for five sessions/week, 60 min per session, and at a speed of 28 m/min and 34 m/min, respectively. the levels of pgc-1a in the mi and hi groups significantly increased compared to the c group (p < 0.05). moreover, therewas no significant differences between irf4 levels of mi and hi groups (p > 0.05). the serum hdl-c levels increased only in the mi group compared to the c group (p < 0.05). the ldl-c, tg, tc, and atherogenic index levels reduced more significantly in mi and hi groups than in the c group (p < 0.05). the results show that eight-week aerobic training of two moderate and high intensities may be the signaling pathways to the activation of the pgc-1a protein (i.e., a keyregulator of energy metabolism and mitochondrial biogenesis) in skeletal muscle.

تأثیر شدت تمرین هوازی بر عضلات اسکلتی PGC-1α ، فاکتور تنظیم کننده اینترفرون 4 و شاخص آتروژنیک در رت ها چاق صحرایی نر نژاد ویستار

PGC1a گیرنده تنظیم کننده اصلی در سوخت و ساز انرژی است. در طول تمرین، بسیاری از فرآیندها مانند بیوژنز میتوکندری، متابولیسم گلوکز و متابولیسم اسیدهای چرب را تحریک می کند. همچنین باعث افزایش ظرفیت اکسیداسیون چربی می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت های متفاوت بر سطوح PGC1a، IRF4 و شاخص آتروژنیک در رت های چاق نژاد ویستار بود. 24 سر رت نر نژاد ویستار با (وزن 250 تا 300 گرم، نمایه توده بدن: بیشتر از 30 گرم بر سانتی متر مربع در سه گروه تمرین هوازی با شدت متوسط (8 سر)، گروه تمرین هوازی با شدت زیاد (8 سر) و گروه کنترل (8 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی هشت هفته، پنج جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه در روز بود. سرعت دویدن در گروه شدت متوسط 28 و شدت زیاد 34 متر در دقیقه به ترتیب بود.سطوح PGC1a در هر دو گروه شدت متوسط و بالا در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری یافت.همچنین، تفاوت معنی داری بین سطوح IRF4 در هر دو گروه دیده نشد. سطوح سرمی HDLC فقط در گروه شدت متوسط نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار یافت.سطوح LDLC، TG، TC و شاخص آتروژنیک در هردو گروه تمرین هوازی با شدت متوسط و بالا نسبت به گروه کنترل کاخش معنی داری یافت.نتایج نشان می دهد که هشت هفته تمرین هوازی با دو شدت متوسط و زیاد ممکن است مسیرهای سیگنالینگ پروتئین PGC1a (یعنی تنظیم کننده اصلی متابولیسم انرژی و بیوژنز میتوکندری) در عضله اسکلتی را فعال بسازد.