هنر بدون متافیزیک: خوانشی پساساختارگرایانه از هنر

هنر مدرن منادی دوران جدیدی است؛ دوران تعلیق و وانهادگی؛ دورانی که در حوزه‌های عمومی‌تر، پست‌مدرن نامیده می‌شود. پساساختارگرایی اندیشۀ چنین دورانی است که در آن انسان به سرشت تاریخی خود پی می‌برد و بند لوگوس را می‌گسلد. اما این وانهادگی، برخلاف تصور رایج، زندگی را با نسبیت محض و بی‌معنایی مواجه نمی‌سازد. می‌خواهیم ببینیم در اندیشۀ پساساختارگرا چه بر سر هنر می‌آید. در واقع «هنر بدون لوگوس» موضوع اصلی این مقاله است. در این مقاله با معرفی و نظریه‌پردازی پیرامون مفهوم «فدرالیسم زبانی»، تلاش می‌کنیم خوانشی متفاوت از هنر در پارادایم پساساختارگرایی ارائه دهیم. با کنار گذاشتن لوگوس، بار تعهد هنر بر دوش «دیگری» قرار می‌گیرد. در این معنا هنر اساساً متعهد است؛ اما نه تعهد به امری متافیزیکی، که تعهدی زمینی و این‌جهانی