ارتباط نفس و بدن از دیدگاه ابن میمون و اسپینوزا

در تفکر یهودی آدمی موجودی است مرکّب از نفس و بدن. موسی‌بن میمون معتقد است نفس از دو نوع عقل متمایز با نام‌های «نشامه» (بخش جسمانی نفس) و «نفش یا روخ» (بخش غیرجسمانی نفس) تشکیل یافته است. وی در تبیین رابطۀ نشامه با بدن، دیدگاه ارسطویی دارد و به اتحاد جوهری آن دو-از نوع اتحاد ماده و صورت- معتقد است و در تبیین رابطۀ نفش با بدن، دیدگاه ‌سینایی داشته، رابطۀ میان آن دو را رابطۀ ابزاری می‌داند که در آن بدن ابزاری است برای رسیدن عقل بالقوه به فعلیت و کسب شایستگی افاضۀ عقل اکتسابی ازطریق عقل مفارق. اسپینوزا نیز به ترکیب موجودات از روح و جسم معتقد است ولی مباینتی بین آن دو قائل نیست؛ چون از نظر وی روح و جسم به دو جنبۀ مختلف حقیقت واحد اشاره دارند که باطن آن روح و ظاهر آن جسم است. هر دو فیلسوف یهودی، تمایز جوهری نفس و بدن را رد کرده اند؛ ولی در تبیین رابطۀ آن دو، ابن میمون معتقد به تاثیر و تاثر متقابل نفس و بدن است؛ درحالی‌که اسپینوزا رابطۀ میان آن دو را همانند ارتباط تصورات با ذهن می‌داند.