ضرورت گذارهای روح در پدیدار شناسی هگل

در این مقاله، ادعای هگل مبنی بر ضرورت گذارهای روح در مواقف پدیدارشناسی بررسی، وسعی شده است تا درک دقیق‌تری از معنای مورد نظر وی از ضرورت این گذارها به دست آید. برای این منظور نخست به اجمال معانی مختلف ضرورت بیان شده است و سپس به بررسی این مطلب پرداخته شده که ضرورت مورد التفات هگل کدام‌یک از انواع این ضرورت‌ها بوده است. به همین جهت نظر مک تاگارت، هولگیت، فیندلی، لاور و کوفمان در این زمینه ذکر شده است و سپس براساس دریافت‌های به‌دست‌آمده از این آثار و توجه به ریشۀ انتقادهای هگل به کارهای فلسفی فیلسوفان پیشین، رهیافتی پیشنهاد شده است که به‌نحوی دربرگیرندة تفاسیر مورد بررسی در این مقاله است. براساس این رهیافت، ضرورت گذارهای روح در پدیدارشناسی، ناشی از شیوة نوینی است که هگل قصد دارد برای پژوهش فلسفی درافکند. بر این اساس ویسعی می‌کند میان دو شیوة روشن‌اندیشانه و رومانتیسم ‌مآبانه گام بردارد و در عین ‌حال به جانب هیچ یک نلغزد.