دیالکتیک حقیقت و شیء در فلسفه هایدگر
|
|
|
|
|
نویسنده
|
سامع جمال ,صافیان محمد جواد
|
منبع
|
تاملات فلسفي - 1394 - دوره : 5 - شماره : 15 - صفحه:177 -147
|
|
|
چکیده
|
حقیقت، پرسش برانگیزترین مساله فلسفی است که اندیشه فیلسوفان را همواره به خود جلب کردهاست. مارتین هایدگر با تعریف حقیقت به نامستوری (الثیا)، حقیقت را از معیار سنجش صدق و کذب گزاره خارج کرده و به آن جایگاهی هستیشناسانه بخشیدهاست. در این مقاله ارتباط میان حقیقت و شیء در فلسفه هایدگر بررسی میشود و استدلال میشود که نگاه هایدگر به هستیهای ابزاری تاثیر قاطعی بر حقیقتاندیشی وی داشته است. تفسیر ما از ارتباط حقیقت و شیء در فلسفه هایدگر متمرکز بر روی بند 44 وجود و زمان است. این بند اوّلین جایی است که هایدگر مساله حقیقت را به صورت جدّی مطرح میکند. در عنوان مقاله از واژه دیالکتیک استفاده شدهاست که به نظر می رسد مناسبترین واژه برای بیان ارتباط دوجانبه میان دو موضوع است. بنابراین دیالکتیک حقیقت و شیء، افق سنجش و ارزیابی حقیقت است که از منظر هستیشناسی پیشدستی و هستیشناسی تودستی واکاوی شدهاست. این دو گونه هستیشناسی ناظر بر دو نحوه تقرّب و نزدیکی ما با اشیای درون جهانی است. هدف مقاله نشان دادن پیوند میان این دوگونه هستیشناسی و حقیقتاندیشی است.
|
کلیدواژه
|
حقیقت، شیء، هایدگر، هستیشناسی پیشدستی، هستیشناسی تودستی.
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, ایران, دانشگاه اصفهان, گروه فلسفه, ایران
|
پست الکترونیکی
|
mjsafian@gmail.com
|
|
|
|
|