اطلاعات کاذب عمدی و مسئولیت اخلاقی: مطالعه‎ای در فلسفۀ اخلاق

در مقالۀ حاضر با انجام بررسی‎هایی در فرا اخلاق، سعی شده تا به بررسی مسئولیت اخلاقی ارتکاب به ارائۀ عمدی اطلاعات کاذب پرداخته شود. برای انجام این پژوهش، از دو روش تحلیل مفهومی و موازنۀ متاملانه استفاده شده است. ابتدا ذکر شد که مهم ترین مصداق اطلاعات کاذب عمدی، گزارش‎های سازمانی غلط است و سپس بررسی گردید که این امر در چه شرایطی اتفاق می‎افتد. بنابراین، در گام نخست بررسی شد که آیا ارائۀ اطلاعات کاذب عمدی از نوع دوراهی (تنگنای) اخلاقی هست یا نه، و سپس بررسی شد که آیا دوراهی‎های اخلاقی منطقاً به تناقض می‎رسند یا خیر. در گام دوم بررسی شد که آیا ارائۀ اطلاعات کاذب در شرایط فشار اتفاق می‎افتد یا خیر و لذا شرایط امکان تصمیم اخلاقی تحت فشار مورد بررسی قرار گرفت و این نتیجه حاصل شد که عمل به اخلاق مراقبت‎گرا و تبعیت از بهترین رویه‎ها بر اساس «آزمون حجاب نارک جهل»، «آزمون شفافیت»، و «آزمون سکونت‎پذیری»، درست‎ترین کار است به شرطی که عمل از زیر «کمک به رفع فقر و فاصلۀ طبقاتی و اجتماعی بین فقیر و غنی» نگریزد. در گام سوم بررسی شد که آیا ارائۀ اطلاعات کاذب عمدی به دلیل ضعف اراده است یا خیر. در انتهای بررسی، دو عامل مهم اراده و میل مطرح شد و بر اساس نظریۀ «خود کامل»، هشت گزاره برای تعیین مسئولیت اخلاقی ارائه گردید و در انتها ذکر شد که اگر با مسئلۀ «میل مقاومت‎ناپذیر» روبه‎رو بودیم، مسئولیت اخلاقی باید بر اساس قاعدۀ «واکنش متعادل به براهین» تعیین شود.